ميباشد كه خطّ او با حسن و صحت و اتقان و ضبط مشهور و ضرب المثل ميباشد و در جايى كه بخواهند صحت و اتقان خطّى را بفهمانند گويند كه از خط ابن الكوفى نقل شده و از تأليفات او است:

1- الفرائد و القلائد 2- معانى الشعر. صاحب ترجمه بسال سيصد و چهل و هشتم هجرت در نود و چهار سالگى درگذشت و بنا بنقل معتمد- نجاشى و سيد بحر العلوم او را از مصنّفين شيعه دانند. (ص 153 ج 3 جم و غيره)

ابن كياكى‌

در اصطلاح ابن ادريس، همان ابن شهرآشوب سابق الذكر است و رجوع بدانجا نمايند.

ابن الكيال- محمد بن محمد

- بعنوان ابن الكال مذكور شد.

ابن الكيبس يا (الكيس خ ل)

ابن الكيس مردى بوده زيد نام، در فصاحت ضرب المثل افصح من ابن الكيبس (الكيس خ ل) از امثال دايره ميباشد.

نام پدرش در جمهره، كيس و در نسخه خطّى مظنون الغلط مرصّع ابن الاثير كيبس بوده و اوّلى اقرب بصحت است. (مرصع و جمهرة الامثال)

ابن الكيزانى- محمد بن ابراهيم‌

- بن ثابت بن ابراهيم بن فرج كنانى قارى، اديب شاعر شافعى عابد زاهد مصرى، مكنّى به ابو عبد اللّه، معروف به ابن الكيزانى، از مشاهير ادبا و شعرا و زهّاد اواسط قرن ششم هجرت بوده و ديوان شعرى هم دارد كه اكثر آن در زهد بوده و از او است:

بسال پانصد و شصت و دويم هجرت در مصر درگذشت و در قرب امام شافعى مدفون شد سپس بدامنه كوه مقطم نقلش داده و در قرب حوضى معروف به امّ مودود بخاكش سپردند.

لفظ كيزانى منسوب به كيزان است كه جمع كوز بمعنى كوزه معروف ميباشد و يكى از اجداد صاحب ترجمه كوزه‌گر و كوزه‌فروش بوده است.

(ص 121 ج 2 كا و 660 ج 1 س)