صاحب ترجمه را تاريخ خود او پنداشته‌اند.

(ص 115 ف و 170 ج 2 ع و 272 ج 1 كا و 82 هب و 109 تذكرة النوادر و 655 ج 1 س)

ابن القداح‌

در اصطلاح رجالى عبد اللّه بن ميمون اسود است.

ابن قدامة عبد الرحمن بن محمد ابن قدامة عبد اللّه بن احمد ابن قدامة قدامة بن جعفر بن قدامة

در باب القاب، دويمى بعنوان موفق الدين عبد اللّه، اولى هم در ضمن آن و سيّمى نيز بعنوان كاتب بغدادى نگارش يافته است.

ابن قدامة- محمد بن احمد بن قدامة

- ملقّب به شمس الدين، معروف به ابن قدامه، از مشاهير فقها و محدّثين و مورّخين حنبليّه ميباشد كه در نحو نيز دستى توانا داشته و از تأليفات او است:

1- تاريخ الخوارج 2- شرح تسهيل ابن مالك و غيره و در سال هفتصد و چهل و چهارم هجرت درگذشت. (ص 556 ج 1 س)

ابن قرقول- ابراهيم بن يوسف بن ابراهيم‌

- مكنّى به ابو اسحق، معروف به ابن قرقول، از علماى قرن ششم هجرى عامّه و فقهاى ايشان بوده و مؤلف كتاب مطالع الانوار على صحاح الاثار است كه در حلّ مشكلات موطاء مالك و صحيح مسلم و صحيح بخارى ميباشد و باصول مشارق الانوار قاضى عياض تأليف شده و در سال پانصد و شصت و نهم هجرى در شهر فاس درگذشت. (كف و ص 16 ج 1 كا)

ابن قره‌

ابراهيم بن ثابت، ابراهيم بن سنان، ثابت بن سنان، ثابت بن قره بوده و بعنوان صابى نگارش يافته‌اند.

ابن قريعه- محمد بن عبد الرحمن‌

- بغدادى، مكنّى به ابو بكر، معروف به ابن قريعه، از فضلاى فقهاى قرن چهارم هجرت ميباشد كه در نكته‌سنجى و حدّت ذهن و جودت فهم و سرعت جواب و بديهه‌گوئى در غايت اشتهار بود، تمامى سئوالات متنوعه را بى‌توقف و درنگ با لفظى فصيح مسجّع مليح جواب‌