بجهت قصه‌خوانى معروف به قاص بوده است.

(ص 18 ج 1 كا و 41 ج 1 فع و 103 ج 2 طبقات الشافعيه و غيره)

ابن القاضى- احمد بن محمد بن ابى العافيه‌

- فقيه مورّخ ضابط، معروف به ابن القاضى، از افاضل عامّه قرن يازدهم هجرى بوده و از تأليفات او است:

1- جذوة الاقتباس فى من حل من الاعلام بمدينة فاس كه در فاس چاپ شده است 2- درة الحجال فى اسماء الرجال كه متمم تاريخ ابن خلّكان است. وى بسال هزار و بيست و پنجم هجرت در شصت و پنج سالگى درگذشت. (ص 309 مط)

ابن القاضى- مظفر بن عبد الرحمن‌

- يا مظفّر بن عبد السلام بن عبد الرحمن بعلبكى دمشقى، ملقّب به بدر الدين، از آن رو كه پدرش قاضى بعلبك بوده به ابن قاضى معروف، از اطبّاى نامى اواسط قرن هفتم هجرى دمشق ميباشد كه در اثر مهارت علمى و عملى نزد ملوك و اكابر بسيار محترم، برياست كل اطبّاى آن ديار منصوب بوده و از تأليفات او است:

1- كتاب الملح در طب 2- مفرح النفس. وفاتش بعد از سال ششصد و پنجاهم هجرت است.

(كف و ص 250 ج 1 مر و 1255 ج 2 س)

ابن قانع- عبد الباقى‌

- بن قانع بن مرزوق بغدادى، حافظ، مكنّى به ابو الحسين، معروف به ابن قانع، از مشاهير علما و محدّثين عامّه و مؤلف كتاب معجم الشيوخ بوده و بسال سيصد و پنجاه و يكم هجرى قمرى در هشتاد و شش سالگى درگذشت.

ابن قايماز- محمد بن احمد

- در باب اوّل (القاب) بعنوان ذهبى مذكور است.

ابن قبة- محمد بن عبد الرحمن‌

- بن قبه رازى، مكنّى به ابو جعفر، معروف به ابن قبة، فقيه متكلّم عظيم الشأن، از اعيان مشايخ و علماى اماميّه و اعاظم و حذّاق متكلّمين شيعه اوائل قرن چهارم هجرت ميباشد كه با كلينى‌