ابن عطا يا ابن عطاء اللّه- احمد

- بن محمد بن عبد الكريم بن عطاء اللّه بن محمد شاذلى، مالكى يا شافعى، اسكندرى يا اسكندرانى يا سكندرى، ملقّب به تاج الدين، مكنّى به ابو الفضل و ابو العباس، معروف به ابن عطا و ابن عطاء اللّه، از اكابر علماى متصوفه عامّه ميباشد كه تفسير و حديث و اصول و نحو و فقه مالكى و ديگر علوم متداوله را جامع و در تصوف اعجوبه زمان بود، در قاهره اقامت كرده و بوعظ و ارشاد اشتغال داشته است و از تأليفات او است:

1- تاج العروس و قمع النفوس 2- التنوير فى اسقاط التدبير و اين هردو در تصوف بوده و در مصر و قاهره چاپ شده‌اند 3- الحكم العطائية يا حكم ابن العطا در اخلاق كه كلمات حكيمانه اهل طريقت را حاوى و محل توجه اكابر بوده و شروح بسيارى بر آن نوشته‌اند و بتصديق مرشد و پير طريقتش ابو العباس مرسى تمامى مقاصد احياء العلوم را با زياداتى ديگر جامع ميباشد.

در فاس مستقلا و با شرح ابن عجيبه سابق الذكر چاپ شده است 4- مفتاح الفلاح و مصباح الارواح يا مفتاح الفلاح فى ذكر اللّه الكريم الفتاح در اخلاق كه در مصر چاپ شده است. صاحب ترجمه بسال هفتصد و نهم هجرت در مدرسه منصوريّه قاهره وفات يافته و در قرافه صغرى مدفون گرديده است. (كف و ص 38 ج 1 فع و 184 مط)

ابن عطار- ابو القاسم بن عطار

- از ادبا و شعراى قرن ششم هجرت ميباشد كه با فتح بن خاقان (متوفى بسال 535 ه ق- ثله) معاصر، اشعارش بسيار لطيف و از او است:

سال وفاتش بدست نيامد و ظاهرا نام اصليش هم ابو القاسم است.

(ص 648 ج 1 س)

ابن عطية- ابو بكر

- بن غالب بن عطيه غرناطى، از علما و ادباى اواخر قرن پنجم هجرى اندلس ميباشد كه بشرق مهاجرت كرده بودند و از او است: