ابن السكيت بود، در اصفهان رصد خانه‌اى تأسيس داده و زيجى هم تأليف نمود و از تأليفات او است:

1- الاخبار الطوال در تاريخ عمومى از بدو خلقت تا انقراض يزدجرد ساسانى و تاريخ حيات خلفا را نيز تا آخر ايام معتصم عباسى (متوفى بسال 227 ه ق- ركز) نگذشته و در ليدن و قاهره چاپ شده است 2 و 3- اصطلاح المنطق و البحث فى حساب الهند 4 تا 10- البلدان و تفسير القرآن و الجبر و المقابلة و الجمع و التفريق و جواهر العلم و حساب الخطأين و حساب الدور 11- الشعر و الشعراء 12- الفصاحة 13- القبلة و الزوال 14- الكسوف 15- لحن العامة يا ما يلحن فيه العامة 16- النبات كه دو كتاب در اين موضوع داشته و تمام معلومات جوى و فلكى و رياضى علماى اسلام را جامع ميباشد 17- نوادر الجبر 11- الوصايا و غيره. وفات ابو حنيفه در سال دويست و هشتادم يا هشتاد و يكم يا دويم و يا نودم هجرى قمرى واقع گرديد.

(ص 712 ج 1 س و 116 ف و 444 ت 197 ج 2 ع و 12 هب و 26 ج 3 جم و غيره)

ابو حنيفه زوزنى‌

در باب اول بعنوان زوزنى عبد الرحمن مذكور است.

ابو حنيفه سائق الحاج يا ابو حنيفه سابق الحاج- سعيد بن بيان‌

- همدانى، از ثقات محدّثين اماميّه و از روات حضرت صادق ع بود، دو فقره خبر كه در رجال كشى وارد و اشعار بر مذمّت وى دارند بر فرض صحت دلالت نيز ضعيف و يكى بجهت مرسل بودن و ديگرى بسبب مشترك بودن محمد بن حسن كه در سند آن است مابين ضعيف و غالى و ثقه مردّد و قابل‌اعتماد نميباشد. حرف سيّم كلمه سابق الحاج كه لقب همين ابو حنيفه ميباشد مابين همزه و حرف باى ابجد مردّد و ظاهر، اوّلى است كه از سوق مشتق بوده و بمعنى امير حاجّ و سوق‌دهنده حجّاج است كه هرسال ايشان را از كوفه بمكّه برده و سرپرست ايشان بوده است و بنابر دويمى بمعنى سبقت گيرنده ميباشد كه پيش از حجّاج وارد مكّه شده و در مراجعت نيز پيش از ايشان وارد كوفه ميشده است.

(كتب رجاليه)

ابو حنيفه شيعه- نعمان بن محمد

- بن منصور بن احمد بن حيون، از مشاهير علما و فقهاى افريقا ميباشد كه قاضى مصر، كنيه‌اش ابو حنيفه، بسيار عاقل و منصف، در شعر و لغت و تاريخ و فقه و تفسير بصير، در علوم قرآنيّه دانا