آن حضرت مكنّى به ابو جهل گرديد، بسال دويم هجرت در غزوه بدر در هفتاد سالگى مقتول شد و آن حضرت بعد از حمد و ثناى الهى فرمودند كه فرعون اين امّت بقتل رسيد بلكه در خبر ديگر فرمود: ان هذا اعتى على اللّه من فرعون ان فرعون لما ايقن بالهلاك وحد اللّه و ان هذا لما ايقن بالهلاك دعا باللات و العزى. نام ابو جهل چنانچه اشاره شد مابين عمرو و عمر مردّد و اوّلى مشهور ميباشد و در مرصّع ابن اثير عمر نوشته شده و شايد واو آخر عمرو در نسخه مرصّع افتاده باشد. (ص 9 هب و 53 ج 1 فع و 703 ج 1 س)

ابو الحكم اشتر

همان ابو الحكم عبيد اللّه بن مظفّر مذكور ذيل است.

ابو الحكم جواليقى- هشام بن سالم‌

- مكنّى به ابو الحكم، از اسراى خوارج و فقهاى اماميّه و ثقات روات حضرت امام صادق و امام كاظم ع بود، يكى از اصول اربع مأة نيز بدو منسوب است. بزنطى، صفوان، ابن بزيع، ابن ابى عمير و اكثر اجلّاى اصحاب ائمّه ع از وى روايت كرده‌اند. او اولين كسى است كه بعد از وفات حضرت صادق ع شرفياب حضور مبارك حضرت كاظم ع شد و بامامت آن امام عالى‌مقام اظهار اعتقاد نمود، اصحاب خود را نيز از امام بحق بودن آن حضرت مستحضر داشته و از عبد اللّه افطح كه مدّعى امامت بوده منصرف مينمود. وجه نسبت جواليقى هم ضمن شرح حال ابن الجواليقى موهوب خواهد آمد. (هب و نى و كتب رجاليه)

ابو الحكم- عبيد اللّه بن مظفر بن عبد اللّه بن محمد

- باهلىّ القبيلة، اندلسى مرسى الولادة، مغربىّ الشهرة، ابو الحكم الكنية، حكيم طبيب فاضل اديب شاعر، از مشاهير فضلاى اطبّاى قرن ششم هجرى، از اهالى شهر مرسيه از بلاد اندلس، جامع هردو قسمت علمى و عملى طبّ، زياده از حد شفيق و خليق و كثير المزاح، در اصول طبابت نادره روزگار بلكه در هندسه و فنون ادبيّات و فلسفه نيز مسلّم عرب و عجم و شهره هرديار بود. زمان مقتفى سى و يكمين خليفه عباسى (530- 555 ه ق- ثل- ثنه) و چند نفر از خلفاى پيش از او را درك كرد، با ابن التلميذ هبة اللّه آتى الترجمة معاصر بوده و از تأليفات و آثار قلمى او است: