1- البستان فى تفسير القرآن كه ده مجلد است 2- الرشاد در فقه 3- الرياض در حديث 4- سفينة النجاة در امامت 5- المدخل در نحو 6- المصباح در عبادات 7- النور در وعظ و غير اينها. سال وفاتش بدست نيامد و شيخ عبد الرحمن مفيد سابق الذكر از وى روايت مينمايد. اما لفظ سمان كه بر وزن عطّار و بمعنى روغن‌فروش است بنا بظاهر بعضى از ارباب تراجم، صفت حسين جدّ اسمعيل ميباشد اين است كه او را ابن السمان نامند و چنانچه در صدر عنوان اشاره نموديم گاهى خود اسمعيل را نيز سمّان گويند.

(ملل و ص 31 ت و 61 ج 13 عن و كتب رجاليه)

ابن سمح- اصبغ بن محمد بن سمح‌

- مكنّى به ابو القاسم، حكيمى است طبيب مهندس رياضى نجومى، از محقّقين علم اعداد و هيئت و هندسه، در اكثر علوم متفنّن، در هيئت و نجوم و طب و هندسه شهرت داشت و در ماه رجب چهار صد و بيست و ششم هجرت در غرناطه درگذشت و از تأليفات او است:

1- التعريف بصورة صنعة الاسطرلاب 2- ثمار العدد 3- زيج معروف به سند هند 4- طبيعة العدد و غير آنها. (ص 66 ج 1 مر و 634 ج 1 س)

ابن سمحون- ابو بكر

- بن سليمان بن سمحون، انصارى قرطبى نحوى، معروف به ابن سمحون، از ادباى قرن ششم هجرت و از تلامذه ابن الطراوه آتى الذكر و ديگر افاضل وقت بوده و تأليفى از وى سراغ نداده‌اند و از اشعار او است:

صاحب ترجمه در سال پانصد و شصت و چهارم هجرت درگذشت.

(سطر 14 ص 323 ت)

ابن سمعون- محمد

- بن احمد بن اسمعيل بن عيسى، يا عنبس بن اسمعيل، واعظ بغدادى، مكنّى به ابو الحسن يا ابو الحسين، معروف به ابن سمعون، از مشاهير وعاظ اواخر قرن چهارم هجرت ميباشد كه در فصاحت و بلاغت كلام و عذوبت و ملاحت بيان وحيد عصر بود، كلمات حكيمانه و عبارات عبرت‌آميز وى در غايت اشتهار است، در ابتكار معانى دقيقه و مضامين رقيقه خاطرى وسيع داشت. در