در شعبان هفتصد و شصت و پنجم هجرت در حدود هفتاد سالگى درگذشت.

(ص 62 ج 4 كمن و 676 ج 1 س)

ابن الرازى- جعفر

- بن احمد بن على، يا بالعكس على بن احمد قمى ايلاقى نزيل رى، معروف به ابن الرازى، مكنّى به ابو محمد، از محدّثين اماميّه و از مشايخ روايت صدوق (متوفى بسال 381 ه ق- شفا) ميباشد چنانچه او نيز تفسير امام حسن عسكرى ع را از صدوق روايت كرده و از جمعى ديگر نيز كه هم طبقه صدوق بوده‌اند روايت مى‌كند و از تأليفات او است:

1- ادب الامام و المأموم و شهيد ثانى در روض الجنان و سيد بن طاووس هم در فلاح السائل از اين كتاب روايت مى‌كنند 2- الاعمال المانعة من دخول الجنة كه مانعات هم گويند 3- جامع الاحاديث النبوية كه هزار حديث نبوى را بترتيب حروف هجا جمع كرده است 4- الغايات كه حاوى اخبار مشتمله بر افعل التفضيل است مثل افضل الاعمال كذا و ابغض الاعمال كذا و هكذا 5- مسلسلات الاخبار 6- نوادر الاثر و غيرها كه دويست و بيست كتاب بدو منسوب دارند.

زمان وفاتش بدست نيامد لكن بقرينه مشايخ از رجال اواخر قرن چهارم هجرت بوده و دور نيست كه اوائل قرن پنجم را نيز ديده باشد.

(ص 143 ت و 386 ج 1 و 31 ج 5 ذريعه و كتب رجاليه)

ابن راشد- حسن بن راشد

- در اصطلاح رجالى چند تن بوده و موكول بدان علم شريف است.

ابن الراوندى- احمد

- بن يحيى بن محمد بن اسحق مروزى، راوندىّ الاصل، بغدادىّ المسكن، مكنّى به ابو الحسن يا ابو الحسين، معروف به ابن الراوندى، از افاضل متكلّمين عصر خود ميباشد، مقاله‌اى در علم كلام نوشته و در بعضى از عقائد متفرّد بوده كه در كتب متكلّمين نگارش داده‌اند. حال او مابين اهل فن بلكه مابين علماى شيعه نيز محل خلاف است، در شرح شعر مشهور: كم عاقل الخ از كتاب جامع الشواهد معروف گويد قائل آن (ابن الراوندى) از زنادقه بوده و از ابن شهرآشوب‌