طبقاتى را كه در ايام سياحت ديده حاوى است 3- سياسة الملوك 4- المسالك و الممالك.

بسال ششصد و پنجاه و سيّم هجرى قمرى در دمشق درگذشت.

(ص 618 ج 1 س)

ابن حميده- محمد

- بن على بن احمد بن حميده، يا على بن حميده حلّى معروف به ابن حميده، مكنّى به ابو عبد اللّه، نحوى لغوى، از تلامذه ابن الخشاب نحوى آتى الذكر ميباشد و از تأليفات او است:

1- الروضة فى النحو كه در مكه تأليف شده است 2- شرح لمع ابن جنى 3- شرح مقامات حريرى 4- كتاب الفرق و غيرها. در سال پانصد و پنجاهم يا پنجم هجرى قمرى درگذشت.

(كف و ص 727 ت و 252 ج 18 جم)

ابن الحنائى- حسن‌

- بن على بن امر اللّه يا اسرافيل، قاضى چلبى، معروف به قنالى‌زاده با اينكه بعنوان چلبى حسن بن على نگارش داده‌ايم باز هم گوئيم كه وى به ابن الحنائى نيز معروف و از افاضل اوائل قرن يازدهم هجرى عثمانى ميباشد كه در فقه و فنون ديگر حظّى وافر و در منشآت تركى و ترسلات بديعه طبعى وسيع داشت، اشعار شعراى آل عثمان را كه از آغاز تشكيل آن دولت تا عصر خودش در قلمرو ايشان بوده‌اند جمع كرده و تذكرة الشعرااش ناميده و بهمين سبب، خودش نيز به صاحب تذكره شهرت يافته است. در اواخر قرن دهم هجرت بقضاوت حلب و قاهره و حكومت شرعيّه ادرنه و مصر و بروسه و ايدنجك و كليبولى و ابوب و اسكى زغره و ناحيه رشيد على الترتيب منصوب و اخيرا بمجرّد ورود آن ناحيه در شوال هزار و دوازدهم هجرى قمرى درگذشت. (كف و ص 214 ج 2 مه)

ابن الحنائى- على بن امر اللّه‌

- معروف به ابن الحنائى، پدر ابن الحنائى فوق ميباشد كه در بروسه تدريس ميكرد، در علم اخلاق و حكمت عملى كتابى بزبان تركى عثمانى در سال نهصد و شصت و سيّم هجرت در شام تأليف داده كه تمامى اقسام حكمت عملى و محتويات اخلاق جلالى و محسنى و ناصرى را با زيادات بسيار مطلوبى حاوى، در ظرف يكسال با تمام آن موفق، بجهت انتساب بنام على پاشا