كرده باشد قدمين او مايل به يمين و يسار ميشوند. از تأليفات ابن جميع است:

1- الارشاد لمصالح الانفس و الاجساد 2- التصريح كه مذكور شد 3- رساله‌اى در تدابير صحيه و طبيه مواضعى كه طبيب نباشد 4- الرسالة السيفية فى الادوية الملوكية و غير اينها. وفات ابن جميع در سال پانصد و نود و چهارم هجرى قمرى واقع گرديد.

(ص 393 ج 1 مه و 54 ج 1 مر و 615 ج 1 س)

ابن جنان- محمد بن سعيد بن هشام‌

- شاطبى، ملقّب به فخر الدين، معروف به ابن جنان، مكنّى به ابو الوليد، با اينكه از فقهاى حنفيّه بوده در عداد ادبا و شعرا معدود، اديبى بوده فاضل، بمزاح و معاشرت مايل، همواره با اكابر معاشر، نخست مذهب مالكى را داشته و اخيرا حسب الارشاد كمال الدين ابن العديم و پسرش قاضى القضاة مجد الدين، مذهب حنفى را اختيار كرد و در مدرسه اقباليّه تدريس مينمود. از اشعار او است:

بسال ششصد و هفتاد و پنجم هجرى قمرى در شصت سالگى در مولد خود شهر شاطبه از بلاد اندلس درگذشت. (ص 615 ج 1 س و 183 ج 5 فع)

ابن الجندى- احمد بن محمد

- بن عمران بن موسى نهشلى، مكنّى به ابو الحسن، معروف به ابن الجندى، از محدّثين شيعه اماميّه، استاد نجاشى (متوفى بسال 450 ه ق- تن) و از مشايخ او بود، در اكثر مواضع بسيارش ستوده و از تأليفات او است: الانواع و الرواة و عقلاء المجانين و الغيبة و غير اينها. در كتب رجال شيعه در زمان وفات او چيزى بنظر اين نگارنده نرسيد، در تاريخ بغداد گويد احمد بن محمد بن عمران در سال سيصد و پنجم يا ششم يا هفتم هجرت متولد شد، اوّل استماع حديث او در سال سيصد و سيزدهم بود، از مشايخ بسيارى روايت نموده و خود خطيب نيز بواسطه جمعى از وى روايت كرده و گويد كه در سال سيصد و نود و ششم درگذشت. از بعضى نقل كرده كه بجهت تشيّع او در مذهب و روايت او طعن ميكرده‌اند و لكن همين ابن الجندى‌