(ذريعه و ص 303 ج 1 نى و 720 ج 4 جم و 47 ج 10 اعيان الشيعة)

ابن اشرس- محمد بن احمد بن محمد بن اشرس‌

- مكنّى به ابو الفتح، اديبى است فاضل نحوى لغوى وسيع العلم و كثير الحفظ. فنون علميّه را از اصحاب ابو على فارسى سابق الذكر فراگرفت و مابين دو سال چهار صد و پانزدهم و بيستم هجرى قمرى درگذشت. (ص 209 ج 17 جم)

ابن الاشعث- محمد بن محمد بن اشعث‌

- كوفىّ الاصل، مصرىّ المسكن، ابو على الكنية، از اعاظم محدّثين متقدّمين اماميّه زمان غيبت صغرى ميباشد كه در بسيارى از كتب رجاليّه بوثاقت موصوف، مؤلف كتاب حديثى است كه اكثر ابواب كتب فقهيّه را با همان ترتيب معمولى حاوى هزار حديث با يك سند بوده و همه آنها را بواسطه موسى بن اسمعيل بن امام موسى بن جعفر ع از پدرش اسمعيل از والد ماجدش امام موسى بن جعفر ع از والد معظّمش امام جعفر صادق ع از آباء گرام خود على الترتيب از حضرت رسالت ص روايت كرده است. همين كتاب از كتب معتمده قديمه اماميّه ميباشد، علّامه حلّى در اجازه بنى زهره مذكورش داشته و عظيم الشأنش شمرده، شهيد اوّل نيز در دو كتاب بيان و ذكرى از آن روايت كرده و همين است كه در اصطلاح اواخر بنام جدّ مؤلفش به اشعثيات معروف چنانچه بجهت انتساب سلسله روايت آن بامام جعفر صادق ع به جعفريات نيز موسوم است و سيد بن طاوس هم در كتاب اقبال از همين كتاب بنام جعفريات روايت مينمايد.

نسخه اين، دسترس مجلسى و ملا محسن فيض و شيخ حرّ عاملى با آن‌همه جدّى وافى كه در تتبّع اخبار آل محمد ص داشته‌اند نبوده تا يك نسخه از آن ضمن مجموعه‌اى دسترس صاحب مستدرك سابق الذكر شد، صحت و اعتبار آن را در اوّل خاتمه مستدرك با براهين متقنه ثابت نمود بلكه همين نسخه، يگانه داعى تأليف كتاب مستدرك بوده كه بعد از پيدايش آن، منابع صحيحه ديگر را نيز كه در اوّل خاتمه مستدرك نگارش داده‌