شعراى اهل بيت رسالت ص ميباشد كه با اكابر و امرا منادمت داشت، در سال سيصد و دوازدهم يا حدود سيصد و بيستم يا بيست و چندم هجرت در بيشتر از صدسالگى وفات يافت و از تأليفات او است:

1- الاعتقاد يا دعاء الاعتقاد در ادعيه 2- الالفية يا القصيدة المحبرة فى مدح امير المؤمنين ع. آن قصيده‌ايست نونيه از طرائف قصائد كه مورد شگفت و تعجّب ابو حاتم سجستانى گرديد، باهل بصره گفت و اللّه اين شاعر اصفهانى در محكم بودن و كثرت فوائد اين قصيده‌اش بهمه شما تفوق يافته است. از ايضاح علّامه حلّى نقل شده كه اين قصيده حاوى هشتصد و سى و چند بيت ميباشد و گويا مراد علّامه شماره ابيات مدوّنه و گرد آمده اين قصيده است و الّا ظاهر الفيه ناميدن آن، مشعر بر هزار بيت بودن آن است، بلكه بنقل معتمد، حمزه اصفهانى كه البته اخبر بمزاياى حال اهل شهر خودش ميباشد بهزار بيت بودن آن تصريح كرده است. بهرحال نسخه اين قصيده بدست نيامد و مجموع قطعات متفرقه آن‌كه در چندين موضع از مناقب ابن شهرآشوب ثبت شده بنقل اعيان الشيعة دويست و يازده بيت بوده و از آن جمله است: