وفات او در سال پانصد و شصت و پنجم هجرت واقع گرديد.

(كف و ص 224 ج 19 جم)

ابن ابى المعالى‌

محمود يا مسعود بن ابى المعالى يا ابى الحوارى، ملقّب به تاج الدين، از افاضل اواخر قرن ششم هجرى ميباشد، اديبى بوده شاعر لغوى، در نظم و نثر دستى توانا داشت، در علم و فضل و فنون ادب وحيد عصر خود بوده و از مصنّفات او است: كتاب ضالة الاديب فى الجمع بين الصحاح و التهذيب كه تمامى لغات صحاح اللّغه اسمعيل جوهرى و تهذيب اللّغه ابو منصور محمد بن احمد ازهرى را جامع و انتقادات بسيارى بر جوهرى دارد. بسال پانصد و هشتادم هجرت در قيد حيات بوده و سال وفاتش معلوم نيست. (كف و ص 135 ج 19 جم و سطر 14 ص 111 ت)

ابن ابى المغيرة ابن ابى المقدام ابن ابى مليقة

در اصطلاح رجالى، اولى على بن غراب، دويمى عمرو بن ابى المقدام ثابت بن هرمز عجلى، سيمى ابراهيم بن خالد عطّار عبدى است.

ابن ابى المناقب- محمد

- بن محمد بن عمر، اخسيكتى جنفى، ملقّب به حسام الدين، مكنّى به ابو الوفاء، معروف به ابن ابى المناقب، از افاضل قرن هفتم هجرت ميباشد كه در اصول و فروع از اكابر وقت خود بوده و از تأليفات او است:

1- المنتخب فى اصول المذهب كه به منتخب حسامى معروف، بسيار مختصر و محل توجه اكابر بوده و شروح بسيارى بر آن نوشته‌اند و در سال ششصد و چهل و چهارم هجرت وفات يافت. (كف و ص 188 فوائد البهية)

ابن ابى المناقب- محمد

- بن محمد بن قاسم بن احمد بن خديو، مكنّى به ابو الوفاء، معروف به ابن ابى المناقب و ابن خديو اديبى است فاضل صالح، از ائمّه لغت كه در تواريخ و سير نيز باخبر بوده و شعر خوب هم مى‌گفته و از او است: