كه قطع بقتل خود نمود ميگفت كه چهار هزار حديث دروغ جعل و در احاديث شما قاتى كرده‌ام و در پاسخ استفسار از سبب ترك مذهب استاد خود حسن بصرى و اختيار كردن راهى بى‌اصل و بى‌حقيقت گفت صاحب من (حسن) زير بار مذهب ثابت معينى نرفته بود، گاهى بقدر معتقد و گاهى بجبر ملتزم ميشد.

(نى و صد 47 هب و 697 ج 1 مه و اطلاعات متفرقه)

ابن ابى عون- ابراهيم بن محمد

- بن احمد بن ابى عون، عالمى بوده اديب و كتاب تشبيهات نامى تأليف داده است. در اوائل قرن چهارم هجرى به شلمغانى سابق الذكر ملحق شد و در سلك خواص اصحاب او منسلك گرديد و از كسانى بوده كه درباره وى غلوّ مفرط ميكردند و بخدائيش اعتقاد داشته و ميگفتند كه خدا در آدم و شيت و ساير انبيا و اوليا و اوصيا على الترتيب حلول كرده تا در جسد حضرت حسن عسكرى ع و سپس در قالب شلمغانى قرار يافته است و روى اين خيال فاسد، حرم و اموال خودشان را بدو مباح ميدانستند كه موافق اراده خود تصرف نمايد. عاقبت بطوريكه در شرح حال شلمغانى اشاره شد بسال سيصد و بيست و دويم هجرت او را با خدايش در دار كرده و جسدشان را سوختند.

(ص 597 ج 1 س و 746 ج 2 مه و 233 ج 1 جم و غيره)

ابن ابى عياش‌

در اصطلاح رجالى ابان بن ابى عياش است.

ابن ابى عيينه‌

بصرى مهلبى، از شعراى اواخر قرن دويم هجرى عهد برامكه و از معاصرين ابو نواس و اصمعى سابق الذكر بود و در مقام اظهار اشتياق وطن خود بصره گويد:

سال وفاتش بدست نيامد. (ص 598 ج 1 س)

ابن ابى الغنائم- على بن محمد

- بعنوان ابن الصوفى على خواهد آمد.