موسوم است. شهرتش در شعر و فنون ادبيّه از فقاهتش بيشتر است، در جودت شعر و حسن خط و بلاغت بحدّ كمال بود، ديوان مرتبى هم داشته و از او است:

بسال چهار صد و نود و هشتم هجرت در هشتاد و نه سالگى درگذشت.

(ص 117 ج 2 كا و 596 ج 1 س)

ابن ابى الصلت- احمد بن محمد بن موسى‌

- اهوازى، موكول بعلم رجال است.

ابن ابى الصلت- امية بن ابى الصلت‌

- قرشى، از شعراى زمان جاهليّت ميباشد كه بسيار باذكاوت بود، در اشعار خود ببعضى حقايق اشاره و بطلان بت‌پرستى را اشعار داشته و بدعوى نبوت آغاز كرد، بمجرّد بعثت حضرت رسالت ص مأيوس و شرفياب حضور مبارك آن حضرت گرديد ولى با تصديق حقّانيت اسلام باز ايمان نياورد و از اشعار او است:

در جايى ديدم كه او را ابن ابى ربيعه هم گويند.

(ص 1045 ج 2 س و اطلاعات متفرقه)

ابن ابى الصلت- امية بن عبد العزيز

- بعنوان ابو الصلت مذكور داشتيم.

ابن ابى الصهبان‌

در اصطلاح رجالى محمد بن عبد الجبار قمى است.

ابن ابى طاهر- احمد بن ابى طاهر طيفور بغدادى‌

- ابن ابى الفضل قاسم، مكنّى به ابو الفضل، اديبى است كاتب شاعر مورّخ نيكو اخلاق و خوش معاشرت، در اصل ايرانى و از اكابرزادگان مرورود خراسان، كه بسال دويست و چهارم هجرت در بغداد متولد شد. نخست مربى و معلّم بعضى از خاندانهاى بزرگ بود، اخيرا