نيز موصوف ميباشد از وجوه و اعيان و اكابر اصحاب حضرت باقر و حضرت صادق عليهما السلام بوده و از ايشان روايت نموده بلكه بنوشته فهرست شيخ از حضرت موسى ع نيز روايت كرده است. در باب وفات آن حضرت از كتاب كافى استظهار ميشود كه زمان سعادت توأمان حضرت رضا ع را نيز درك كرده است (لكن اين دو فقره خلاف ظاهر و محتاج بتحقيق ميباشد) كيف كان از اجلّاى محدّثين اماميّه، جلالت و وثاقت او مصرّح به علماى رجال و اخبار دينيّه وارده از اهل بيت عصمت و طهارت سلام اللّه عليهم اجمعين بوده و يكى از چهار نفر ميباشد كه در بعضى از اخبار آل محمد ع ايشان را به نجبا و امناى حلال و حرام الهى و سابقين و مقربين و اوتاد ارض و حفاظ و اعلام دين و قول بصدق و قيام با قسط و عدالت موصوف و به نويد بهشتى مستبشر كرده و تصريح فرموده‌اند بر اينكه در صورت نبودن ايشان آثار نبوّت مندرس و منقطع ميگشت. سه نفر ديگر هم عبارت از زراره و محمد بن مسلم و بريد بن معاويه هستند و تحقيق زايد موكول بكتب مربوطه ميباشد.

چنانچه فوقا اشاره شد لفظ ابو بصير در صورت نبودن قرينه منصرف بيكى از همين ليث و يحيى بن قاسم مذكور ذيل است بلكه دور نيست كه تنها ليث باشد و برفرض ترديد مابين اين دو نفر، باز هم چنانچه اشاره نموديم قادح در اعتبار آن خبر نيست. ناگفته نماند چنانچه تحت عنوان اصحاب اجماع اشاره شد ابو بصير ليث مرادى هم بعقيده بعضى از علماى رجال از ايشان ميباشد كه بعوض ابو بصير اسدى يحيى بن قاسم مذكور ذيل او را يكى از شش نفر طبقه اوّل ايشان دانند بشرحى كه در محل خود مذكور است و در نخبة المقال گويد:

(كتب رجاليه)

ابو بصير- مرادى‌

- همان ابو بصير ليث مذكور فوق است.

ابو بصير- مكفوف‌

- (نابينا) مابين ابو بصير ليث مذكور فوق و ابو بصير يحيى بن قاسم اسدى مذكور ذيل مشترك است بلكه در اتقان المقال‌