بايزيد ثانى معروف بود و در اكثر مؤلفات خود با خط خودش، بايزيد بن عنايت اللّه بايزيدى بسطامى نوشته و اسم اصلى خود (ابو محمد) را نمينوشته است و بهمين جهت در رياض العلما هم در حرف ب ابجد، بعنوان بايزيد بشرح حال او پرداخته و از تأليفات او است:

1- اجوبة المسائل المستطرفة الكلامية و العرفانية و غيرهما بفارسى 2- القضاء و القدر 3- معراج التحقيق. سال وفاتش بدست نيامد، لكن با شيخ بهائى (متوفى بسال 1031 ه ق- غلا) معاصر بوده است. (سطر 29 ص 341 روضات الجنات)

ابو يزيد- خالد بن عبد اللّه‌

- بعنوان ابو الهيثم مذكور شد.

ابو يزيد- طيفور

- همان ابو يزيد بسطامى مذكور فوق است.

ابو يزيد غضارى- محمد رازى‌

- در باب اوّل بعنوان غضائرى محمد ذكر شده است.

ابو يزيد مرغزى‌

- فقيه خراسانى، از فضلاى عرفا ميباشد كه با خواجه عبد اللّه انصارى (متوفى بسال 481 ه ق- تفا) معاصر بوده و همواره مى‌گفته است كه صحبت مرشد كيميايى است عجيب كه مس وجودم را با يك نظر طلا نموده و خواجه حافظ نيز از همين معنى اقتباس كرده است:

سال وفات و اسم و شرحى ديگر بدست نيامد. (ص 227 ج 2 مه)

ابو يزيد- نوف بن فضاله‌

- در باب اوّل (القاب) بعنوان بكالى نوف مذكور است.

ابو اليسر- ابراهيم بن احمد

- در باب سوم بعنوان ابن الجوزى خواهد آمد.

ابو اليسع‌

در اصطلاح رجالى داود بن راشد و داود بن سعيد و عيسى بن سرى است.

ابو اليسير- محمد بن عبد اللّه بن علاثة

- در باب اوّل (القاب) بعنوان قاضى الجن مذكور است.