بسال پانصد و نود و ششم هجرى قمرى در هشتاد و نه سالگى در مصر وفات يافته و در مقبره قرافه دفن گرديد. (ص 730 ج 1 و 4187 ج 6 س)

ابو طاهر- محمد بن سليمان‌

- چنانچه فوقا اشاره شد مصطلح علم رجال است.

ابو طاهر- محمد بن يعقوب‌

- در باب اوّل بعنوان فيروزآبادى مذكور است.

ابو طريف- عدى بن حاتم طائى‌

- از اصحاب حضرت رسالت ص، مانند پدرش حاتم بجود و سخا و كرم مشهور، نزد يگانه و بيگانه محترم و حاضر الجواب، در كلمات علماى رجال با وثاقت و وجاهت موصوف، نخست نصرانى مذهب بود، در ماه شعبان سال نهم يا دهم هجرت شرفياب حضور مبارك آن حضرت شد، بشرف اسلام مشرّف و در سلك كبار اصحاب منسلك گرديد.

هرموقع كه شرفياب حضور مبارك ميشد مورد اكرام آن حضرت بود. بعد از وفات آن حضرت نيز در اسلام خود ثابت ماند، اصلا اثر ارتداد و فتورى در وى ظاهر نشد، از ارتداد قوم خود نيز كه اسلام را قبول كرده بودند ممانعت ميكرد. در بعضى از فتوحات اسلامى حاضر و از عثمان بن عفان منصرف و روگردان شده و بحضرت على ع پيوست، از اصحاب آن حضرت و حاضرين جمل بود، در همين وقعه يك چشمش صدمه خورده و پسرش محمد نيز بشهادت رسيد. در صفّين نيز حاضر، سركرده و علمدار دو قبيله طى و قضاعه و بعضى از مواقف او مورد تحسين بود، بعد از وفات آن حضرت در صحابت امام حسن ع نيز تا زمان صلح بوده است. وفات عدى بسال شصت و هفتم يا هشتم يا نهم هجرت در كوفه يا قرقيسا (كه بكسر اوّل شهرى است در ساحل فرات) در صد و بيست سالگى واقع گرديد.

(ص 3134 ج 4 س و كتب رجاليه)

ابو الطفيل‌

در اصطلاح رجالى شبيل بن عوف بن ابى حبه است.