تكيه به عصا مى‌نمود اين است كه كلمه ابو سعد را كنايه از پيرى هم نمايند.

(مرصع ابن الاثير)

ابو السعود- ابن شبلى‌

- از مشاهير عرفاى قرن ششم هجرت و از اصحاب محيى الدين عبد القادر بى ابى صالح موسى سابق الذكر ميباشد، كراماتى بدو منسوب و بعضى از آنها در خزينة الاصفيا مذكور است. در سال پانصد و هفتاد و نهم هجرت درگذشت و كلمه عاشق حق- 579 مادّه تاريخ وفات او است.

(ص 391 ج 2 مه و 105 ج 1 خه)

ابو السعود- محمد بن محمد

- عمادى، از اكابر علماى عثمانى قرن دهم هجرى ميباشد كه نخست نزد پدرش بتحصيلات علميّه پرداخت تا در اندك زمانى استعداد طبيعى فوق العاده او مشهور و گوشزد هشتمين سلطان عثمانى سلطان بايزيد خان ثانى (886- 918 ه ق- ضفو- ظيح) گرديد و مشمول الطاف و مراحم سلطانى شد، يوميّه‌اى براى او مقرّر گرديد، او نيز با كمال رفاهيّت بادامه تحصيلات علميّه پرداخت، علوم متداوله را از فحول علماى وقت اخذ كرد و از هرباغى گلى چيد تا در فقه و تفسير و ادبيّات عرب و ديگر علوم معمولى بى‌نظير و وحيد عصر خود شد، بمدرّسى مدرسه اسحق پاشا در اينه‌گول و بعضى از مدارس استانبول و بروسه منصوب و مدتى هم در استانبول و روم ايلى متصدى قضاوت بلكه قاضى القضاة گرديد و اخيرا در ماه شعبان نهصد و پنجاه و دويم هجرت بمقام مشيخت رسيده و مفتى و شيخ الاسلام رسمى ممالك عثمانى شد و سى سال متوالى تمامى امور فتوائى و ديگر وظائف لازمه آن مقام عالى را بطور اكمل اداره كرده و او سيزدهمين كسى است كه حايز اين مقام عالى بوده‌اند. اشعار و قصائد عربى و فارسى و تركى نيز داشته و مطلع يك قصيده ميميه عربى او است:

از تأليفات او است:

1- ارشاد العقل السليم الى مزايا القرآن (الكتاب خ ل) الكريم فى تفسير القرآن على مذهب النعمان كه پنج جلد بوده و پيش از اتمام بحسب درخواست سلطان سليمان خان‌