ابو السعادات- اسعد بن يحيى‌

- در باب اوّل بعنوان بهاء سنجارى نگارش يافته است.

ابو السعادات- عبد اللّه بن اسعد

- در باب اوّل بعنوان يافعى مذكور است.

ابو السعادات- مبارك بن ابى الكرم‌

- در باب سيّم بعنوان ابن الاثير خواهد آمد.

ابو السعادات- محمد بن احمد

- در باب اوّل بعنوان فاكهى نگارش يافته است.

ابو السعادات- هبة اللّه بن على‌

- در باب سيّم بعنوان ابن الشجرى خواهد آمد.

ابو سعد- آدم بن احمد بن اسد

- نحوى لغوى، هروىّ الاصل، بلخىّ المسكن، بغدادىّ الوفاة و المدفن، از فضلاى ادباى قرن ششم هجرت ميباشد كه در اصول لغت با بصيرت، استاد رشيد وطواط معروف، بين او و شيخ ابو منصور موهوب بن احمد جواليقى مناظراتى واقع، در حديث و فنون ادب مرجع استفاده علما و فضلاى وقت بود. صاحب ترجمه در بيست و پنجم شوال پانصد و سى و ششم هجرت وفات يافت.

(ص 101 ج 1 جم و غيره)

ابو سعد- داود بن هيثم‌

- در باب اوّل بعنوان انبارى نگارش يافته است.

ابو سعد- سعد يا سعيد

- در ضمن شرح حال پدرش احمد تحت عنوان ميدانى نگارش يافته است.

ابو سعد- عبد الكريم بن ابى بكر محمد

- در باب اوّل بعنوان سمعانى مذكور است.

ابو سعد- عبد اللّه بن ابى السرى محمد

- در باب سيّم بعنوان ابن ابى عصرون خواهد آمد.

ابو سعد- محمد بن عبد الرحمن‌

- در باب اوّل بعنوان تاج الدين مذكور است.

ابو سعد- محمد بن يحيى‌

- در باب اول بعنوان محيى الدين مذكور است.

ابو سعد- مزيد بن سعد

- يا لقيم بن لقمان بن عادكه در پيرى و طول عمر ضرب المثل و او نخستين كسى است كه از كثرت پيرى و ناتوانى‌