سند ديگرى داريم كه قريب و قصير (قليل الواسطة) است چنانكه من اجازه روايتى دارم از سيد هاشم بن حسين احسائى و او هم اجازه روايتى دارد از شيخ محمد حرفوشى (متوفى بسال 1059 ه ق- غنط) و او هم همين ابو الدنيا را ديده و ابو الدنياى مغربى و صاحب امير المؤمنين بودن و حاضر صفّين و زخمى شدن روى او از اثر ركاب آن حضرت و ديگر اوصاف و علائم قطعيّه را از خودش شنيده و در روايت كتب اخبار از ائمّه اطهار ع تقاضاى اجازه كرده و او نيز در روايت آنها از حضرت امير المؤمنين و ساير ائمّه ع اسما باسم تا حضرت قائم عجل اللّه فرجه اجازه داده و همچنين در نقل كتب عربيّه از مصنّفين آنها نيز اجازه‌اش داده و بنابراين سند سيد نعمت اللّه جزائرى با سه واسطه از معصوم روايت مينمايد.

على الجملة تحقيق قطعى بعضى از اين مراتب بتاريك مى‌رسد و احراز واقع قضيه بجهت قصور وسائل و اهميّت موضوع خارج از امكان عادى ميباشد و تحقيق مزاياى ديگر ابو الدنيا را بكتب مذكوره و ديگر كتب مربوطه موكول ميدارد و در رديف اشخاص مسمّى به على از نخبة المقال گويد:

ابو دواد ايادى- حارثة بن حجاج‌

- از مشاهير شعراى زمان جاهليت عرب ميباشد كه بالخصوص در وصف اسب اشعار خوبى داشت و بعضى نوادر درباره وى منقول و از اشعار او است:

سال وفاتش بدست نيامد. (ص 715 ج 1 س)

ابو الدوانيق- عبد اللّه يا عبيد اللّه‌

- بعنوان منصور دوانقى نگارش داده‌ايم.

ابو دهبل جمحى- وهب بن زمعه‌

- از مشاهير شعراى قريش ميباشد كه در اواخر خلافت حقّه حضرت على ع نشأت و در زمان معاويه و يزيد