ميرم سياه‌

قزوينى يا هراتى كه بجهت مايل بسياهى بودن رنگ او، به ميرم سياه شهرت يافته است. يكى از شعراى ايرانى ميباشد كه بتصوف منتسب بود و يك ديوان در هزليّات و لطائف و يكى هم در جديّات داشته و عاقبت در ماوراء النهر درگذشت و از اشعار عارفانه او است:

نام و سال وفاتش و مشخّص ديگرى بدست نيامد. (ص 4511 ج 6 س)

ميرمخدوم‌

سيد ميرزا ابو الفتح شريفى معروف به ميرمخدوم بعنوان شريفى ابو الفتح نگارش يافته است.

ميرمخدوم- مير محمد

- از شعراى عرفاى قرن نهم هجرت ميباشد كه پس از تحصيل علوم ظاهرى فيض حضور حضرت سيد قاسم الانوار سابق الذكر (متوفّى بسال 835 ه- ضله) را درك كرد، در اثر ارشاد و تربيت آن سيّد عالى‌مقام، مقامات عاليه عرفانى را طى نموده و خليفه وى گرديد و از اشعار او است:

سال وفات و مشخّص ديگر او بدست نيامد و قبرش در قريه مهرآباد نيشابور است.

(ص 272 سفينة الشعرا)

ميسى‌[1]

ميسى‌

ابراهيم بن على بن عبد العالى در باب كنى بعنوان ابن مفلح خواهد آمد.

[1]- ميسى- بفتح اول منسوب به ديهى ميس نام از قراء جبل عامل در نواحى شام. در تنقيح المقال احتمال بعيد داده كه منسوب به ميسان باشد و آن ناحيه‌ايست بزرگ مابين واسط و بصره كه به ديهات و نخلستانهاى بسيارى مشتمل، قصبه و مركز آن ناحيه نيز بهمين اسم موسوم و قبر عزير نبى هم در آنجا مشهور و معمور و جماعت يهود بخدمات آن قيام نموده و موقوفاتى هم بدان دارند.

بهرحال لفظ ميسى در اصطلاح رجالى لقب احمد بن محمد بن حسن بن زهره حسينى، جعفر بن على بن عبد العالى، حسن بن ابراهيم، عبد العالى عاملى، عبد العلى و بعضى ديگر است.