ميبدى (با دال بى‌نقطه)[1]

ميبدى- امير حسين قاضيمير بن معين الدين‌

- حسينى يزدى، ميبدىّ الاصل و الولادة، كمال الدين اللّقب، منطقى التخلّص، عالم متبحّر فاضل متكلّم صوفى شاعر ماهر اديب باهر از اكابر علما و متكلّمين متأخّرين صوفيّه ميباشد كه اصل و ولادت او در قريه ميبد بود، در شيراز از جلال الدين دوانى و ديگر اساتيد و فحول وقت ادبيّات و فنون متنوعه معقول و منقول را تكميل كرد و بالخصوص در تصوف و هيئت و منطق و فنون حكمت شهرت بى‌نهايت يافت در فنون شعرى نيز مهارتى بسزا داشته و به منطقى تخلّص مينموده و از او است:

تأليفات طريفه دارد:

1- جام گيتى‌نما بفارسى در حكمت و فلسفه قديم كه بسال هشتصد و نود و هفتم هجرى كه‌

[1]- ميبدى- منسوب است به ميبد و آن (بر وزن مسجد) ديهى بزرگى است در حدود ده فرسخى يزد و معرب آن با ذال نقطه‌دار است، در آنجا فرشهاى نخى خوب بافته و ببلاد ديگر نقل مى‌نمايند و افاضل بسيارى از آنجا برخاسته‌اند و بنوشته قاموس سابقا از جمله بلاد مشهوره و قصبه و كرسى بلاد يزد بوده است.