در وفيات الاعيان گويد كه اين اشعار بسيار و لكن آنچه در آن موقع دسترسش بوده همين پنج بيت است. ياقوت بسال ششصد و بيست و دو در بغداد وفات يافت و در اواخر نام اصلى خود ياقوت را بعبد الرحمن تبديل داده بوده و او غير از ياقوت حموى و ياقوت مستعصمى و ياقوت ملكى است و شرح حال هريك از ايشان نيز بعنوان حموى و مستعصمى و ملكى در اين كتاب نگارش يافته است.

(ص 347 ج 2 كا و 311 ج 19 جم و 4785 ج 6 س)

مهذب الملك- احمد بن منير

- در باب كنى بعنوان ابن منير خواهد آمد.

مهذب هبتى- زاكى بن كامل بن على‌

- مكنّى به ابو الفضائل، ملقب به اسير الهوى، از ادبا و شعراى اواسط قرن ششم هجرت ميباشد كه فاضل و رقيق الشعر بوده و از اشعار او است:

در سال پانصد و چهل و هشتم هجرى قمرى درگذشت.

(ص 151 ج 11 جم)

مهرانى‌

لقب رجالى احمد بن حسين بن عبيد اللّه و حكم بن نافع و بعضى ديگر است.

مهرى‌[1]

مهرى عرب- سيد على‌

- جبل عاملى، در اواخر عهد صفويّه در اصفهان ميزيست، اندكى زبان فارسى آموخت، اشعار مخلوط از كلمات عربى و

[1]- مهرى- بر وزن سعدى لقب رجالى اسمعيل بن محمد، سويد بن طالب، عبد اللّه*