است از قريش كه در زمان حجّاج ببلاد دكن رحلت كرده و اقامت گزيده است. از بعضى ظاهر ميشود كه مهايم محرّف ماهم است و ماهم نام ديهى است در يك فرسخى بمباى.

وفات مهايمى بسال هشتصد و سى و پنجم هجرت در شصت سالگى در همان ديه وقوع يافته است.

(كف و ص 182 ج 3 و 274 ج 4 ذريعة و 1717 مط)

مهتار- ابراهيم بن يوسف‌

- مكى، از مشاهير ادبا و شعراى قرن يازدهم هجرت ميباشد كه نوادر و اخبار و اشعار بسيارى را حافظ، در ميان علما و ادبا محترم و صحبتش محل رغبت ايشان بوده و وفاتش بعد از يك هزار و چهلم هجرت وقوع يافته است. در سلافة العصر گويد كه بسيار هرزه‌گو بود، بعد از وفات، دو روز در خانه‌اش ماند و كسى بمرگ او وقوف نيافت تا آنكه بدلالت تعفّن بدن مستحضر شده و با آن حال بخاكش سپردند و از اشعار او است:

(ص 244 سلافة العصر و 584 ج 1 س)

مهجور- سيد حسين قمى‌

-

مهجور- حاج ملا عبد اللّه‌

-

مهجور- محمد على اصفهانى‌

- دوّيمى بعنوان وصال، اوّلى و سيّمى نيز در ضمن شرح حال او خواهند آمد.

مهدى- عبيد اللّه‌

- مكنّى به ابو محمد، ملقّب به مهدى، اوّلين مؤسّس دولت خلافت فاطميّه مصر سابق الذكر، اسم و نسب بين ارباب سير محل خلاف و نظر بوده و مابين عبيد اللّه بن محمد بن اسمعيل بن جعفر صادق ع، عبيد اللّه بن حسين تقى بن احمد وفى بن عبد اللّه رضى بن محمد بن اسمعيل بن جعفر صادق ع، على بن حسين بن احمد بن عبيد اللّه بن حسن بن محمد بن على بن الحسين بن على بن ابيطالب ع، سعيد بن حسين بن احمد مردّد و بنا به دو قول اخير كه نامش سعيد يا على است عبيد اللّه را لقب وى دانند.

بهرحال عبيد اللّه بسال دويست و نود و ششم هجرت در حدود سى و هفت سالگى‌