برده اشتباه نموده و از اشراف هرات پنداشته است. در طرائق الحقائق گويد در سال نهصد و سى و پنجم هجرت عبد اللّه خان اوزبك هرات را مسخر نموده و از تصرف صفويّه درآورد، ميرعلى را نيز در زمره اعيان هرات ببخارا فرستاد و در كتابخانه عبد العزيز خان پسر عبيد خان بشغل كتابت معذبش نمود، مير هم اشعار فوق را (عمرى از مشق الخ) در آن حال گفته است و مضمون اشعار نيز همين معنى را تأييد مينمايد.

وفات ميرعلى بنوشته طرائق بسال نهصد و چهلم و بنوشته قاموس الاعلام و بعضى ديگر در نهصد و شصت و ششم هجرى قمرى واقع گرديد. چون بعضى كتيبه‌هائى كه بخط او ميباشد مورّخ بنهصد و پنجاهم هجرت است و لذا همين تاريخ دويمى را تأييد مينمايد و در يكجا از قاموس الاعلام نهصد و بيست و چهارم نوشته و آن واضح الفساد است. ناگفته نماند كه ميرعلى هروى صاحب ترجمه غير از خواجه ميرعلى تبريزى سابق الذكر ميباشد.

(ص 3200 ج 4 و 4510 ج 6 س و 173 پيدايش خط و خطاطان)

هروى- قاسم بن سلام‌

- در باب كنى بعنوان ابو عبيد خواهد آمد.

هروى- محمد بن آدم‌

- در باب كنى بعنوان ابو المظفر خواهد آمد.

هروى- محمد بن جعفر

- بعنوان منذرى نگارش داديم.

هروى- محمد بن على‌

- بعنوان مؤذن نگارش داديم.

هروى- ملا محمد تقى‌

- بن ميرزا حسينعلى بن رضا بن اسمعيل، هروى اصفهانى، حائرى، از افاضل علماى اماميّه اواخر قرن سيزدهم هجرت ميباشد كه از اركان دين مبين و اعاظم مجتهدين، فقيه محقّق اصولى مدقّق محدّث رجالى مفسّر متبحّر و رياضى متمهّر از مفاخر شيعه و از تلامذه شيخ محمد تقى صاحب حاشيه معالم و حاجى كرباسى و حجة الاسلام حاج سيد محمد باقر رشتى و ديگر اجلّاى وقت بود، شيخ كبير شيخ محمد حسن بارفروشى سابق الذكر نيز از تلامذه وى بوده و صاحب ترجمه تأليفات منيفه بسيارى در تفسير و فقه و اصول و اخلاق و عقايد و حساب‌