و نقل و روايت و ترويج آن رغبتى وافر داشت، با ابو الحسن على بن سليمان قارى نحوى انطاكى، انس و يگانگى داشت، در دار العلم هردو جمع و بين ايشان مذاكرات علمى و ادبى داير بود تا آنكه حاكم مصر در ماه ذيقعده سال سيصد و نود و نهم هجرى هردو عالم اديب را در يك روز بقتل رسانيد. در معجم الادبا در سبب قتل وى گويد در سال مزبور آب رود نيل از حدّ معمولى خود فزونتر نگشت، بعرض حاكم وقت رساندند فزون نگشتن آب فقط از نحوست و شومى جناده است كه در جامع مقياس مصر كه عمود زياده و نقصان يافتن آب نيل در آن است تدريس نحو ميكند و به نيل افسون و عزائم ميخواند پس فورا بامر آن حاكم بى‌مغز بقتلش آوردند.

(ص 209 ج 7 جم و ص 164 و سطر 14 ص 67 ت)

هروى- ميرحسين‌

- بعنوان حسينى سادات نگارش يافته است.

هروى- حكيم زين الدين‌

- بعنوان ازرقى هروى نگارش يافته است.

هروى- عبد السلام بن صالح‌

- در باب كنى بعنوان ابو الصلت خواهد آمد.

هروى- عبد اللّه بن ابى منصور

- بعنوان خواجه عبد اللّه انصارى مذكور شده است.

هروى- عبد اللّه بن محمد

- بعنوان امامى هروى نگارش يافته است.

هروى- عبد الملك بن على‌

- اديب لغوى مؤذّن هروى، از افاضل عامّه قرن پنجم هجرى هرات ميباشد كه در آنجا سمت معلّمى داشته و مرجع استفاده اكثر فضلا بود و از تأليفات او است:

1- الصفات و الذوات 2- المحيط در لغت 3- المنتخب من تفسير الرمانى (على بن عيسى وراق). وى در سال چهارصد و هشتاد و نهم هجرى قمرى درگذشت.

(سطر 7 ص 464 ت)

هروى- عبد الواحد بن احمد

- بن ابى القاسم بن محمد بن داود بن ابى حاتم، مليحى هروى، از ادبا و محدّثين قرن پنجم هجرى عامّه ميباشد و از تأليفات او است: