در جايى ديدم كه ديوانى موسوم به غنچه صد برگ در اصول طريقت و حقيقت و شريعت نيز علاوه بر مثنوى مشهور از آثار قلمى مولوى ميباشد و بنام نصاب مولوى معنوى در بمباى چاپ سنگى شده است. در جاى ديگر ديدم كه مولوى علاوه بر مثنوى يك ديوان شعر سى هزار بيتى هم داشته و بعضى رساله‌هاى متفرقه نيز بدو منسوب دارند و تحقيق اين مراتب در صورت اقتضا موكول بكتب مربوطه ميباشد. اشعار مثنوى از كثرت شهرت محتاج بنقل نيست و بعضى از اشعار ديگر منسوب به مولوى را تذكر ميدهد:

(كف و ص 249 هب و 737 ت و 143 لس و 91 ض و 1825 ج 3 س و 41 ج 3 فع و غيره)

مولى- آقا عبد المولى‌

- از شعراى ايران ميباشد كه اصلا اصفهانى بود، بيشتر در سنجان امرار حيات ميكرد، اكثر خطوط را بسيار خوب مينوشت، در سال هزار و دويست و ششم هجرت درگذشته و از او است:

ظاهرا لفظ مولى تخلّص شعرى او بوده است. (ص 4488 ج 6 س)

مولى مروج- شيخ على بن عبد العالى‌

- كركى بعنوان محقق كركى مذكور افتاده است.