وفات او بسال هزار و سيصد و يازدهم يا دوازدهم يا سيزدهم هجرى قمرى در مشهد مقدّس رضوى واقع شد و در دار الضيافة مدفون گرديد. مخفى نماند كه دو تن ديگر نيز تخلص مهجور داشته‌اند كه هردو از شعراى قرن سيزدهم عهد فتحعلى شاه قاجار و اشعار هردو خالى از امتياز، يكى محمد على اصفهانى بوده و از او است:

ديگرى سيد حسين رضوى كه اصلش از قم، مولدش حيدرآباد دكن از هند، توطنّش در اسدآباد همدان از ايران بود. گويند در غزوات حضرت رسالت ص كتابى نظمى به بحر تقارب تأليف داده و از او است كه در شرافت نسب خودش گفته است:

سال وفات هيچكدام بدست نيامد. (متفرقات ذريعه و غيره)

وصال- ميرزا محمد شفيع‌

- شيرازى، معروف به ميرزا كوچك بن محمد اسمعيل بن محمد شفيع بن ميرزا اسمعيل- از اكابر شعراى نامى و ادبا و عرفاى گرامى عهد فتحعلى شاه قاجار و محمد شاه قاجار ميباشد كه در بدايت حال نزد علماى عصر بتحصيل علوم متداوله پرداخت، در عين حال باقتضاى شوق فطرى كه به فقر و درويشى و مصاحبت اهل سير و سلوك و ارباب ذوق و عرفان داشته بتهذيب باطن و تحصيل آداب سلوك و اصول طريقت نيز اشتغال يافت تا با كمالات صورى و معنوى آراسته و از رذائل نفسانيّه پيراسته شد، در مكارم اخلاق طاق و شهره آفاق گرديد، در ادبيّات و حكمت الهى و فنون رياضى خصوصا موسيقى نيز داراى نصيبى وافر، بحسن صوت و صورت معروف، جامعيّت او بهمه‌كس ظاهر، محفل او مجمع ارباب كمال و اصحاب‌