واله- جمالا شيرازى‌

- از ادباى قرن يازدهم هجرى و شاگرد ميرعماد قزوينى (متوفى بسال 1024 ه ق- غكد) ميباشد كه خطّى خوب و طبع شعر هم داشت، بهندوستان رفته و بامرا پيوسته و هم در آنجا وفات يافته و از او است:

سال وفاتش بدست نيامد و ظاهر آن است كه واله تخلّص شعرى او و جمالا هم لقب مشهورى او بوده كه از لقب يا نام اصليش جمال الدين اشتقاق يافته و احتمال ديگرى هم هست چنانچه برادرش محمد ملقّب بشمس الدين، به شمسا شهرت داشته است.

(ص 288 تذكره نصرآبادى)

واله- عليقلى خان‌

- معروف به شش‌انگشتى بن محمد على خان بيگلر بيگى بن مهر عليخان ابن فتحعلى خان يا قرا حسن، از طائفه لزگى، عباسىّ النسب، داغستانىّ الاصل، اصفهانىّ المولد و المنشأ، از شعراى اواسط قرن دوازدهم هجرت ميباشد كه بهر دو زبان تركى و فارسى شعر ميگفت، از امراى صفويّه بوده تا بسال هزار و صد و چهل و چهارم هجرت در غلبه افغان بر صفويّه بهندوستان رفت، با امير غلامعلى آزاد بلگرامى سابق الذكر معاشرت داشته و نزد محمد شاه بن جهانشاه حكمران دهلى (1130- 1161 ه ق- غقل- غقسا) تقرّب يافته و رياض الشعرا را تأليف داد و بسال هزار و صد و شصت و پنجم يا نهم يا هفتادم هجرى قمرى درگذشت. بنابر سيّمى جمله واله برحمت پيوست- 1170 مادّه تاريخ او ميباشد و اينكه در مجمع الفصحا تاريخ وفات او را 1265 (هزار و دويست و شصت و پنج) نوشته از اشتباه كاتب است. يك ديوان شعر چهار هزار بيتى و كتاب رياض الشعرا كه حاوى شرح حال دو هزار و پانصد نفر از شعرا ميباشد از آثار قلمى واله بوده و يك نسخه از رياض در كتابخانه ملى طهران موجود و از اشعار او است: