نام کتاب : ریحانة الادب فی تراجم المعروفین بالکنیه او اللقب نویسنده : مدرس تبریزی، محمدعلی جلد : 6 صفحه : 291
بسيار قلندرانه ميزيست و از او است:
تا سوخت حسرت گل حسن تو جان ما
آيينهدار برق بود آشيان ما
دل از تپش ز رفتن خود ميدهد خبر
آواز ما بود جرس كاروان ما
آيينه جمال تو باشد خيال دل
رنگ يقين ظهور كند در گمان ما
سال وفات و مشخّص ديگرش بدست نيامد. (ص 307 مرآت الخيال)
واعظ
در اصطلاح رجالى لقب حسين بن فتح و على بن احمد و بعضى ديگر است.
واعظ- احمد بن ابى احمد
- در باب كنى بعنوان ابن القاص خواهد آمد.
واعظ- حاج ملا اسمعيل بن محمد جعفر
- بعنوان سبزوارى نگارش يافته است.
واعظ- حاج ملا باقر
- از مشاهير فضلاى وعّاظ طهران عهد ناصر الدين شاه قاجار ميباشد كه محل توجه عامّه بود، در مجالس وعظ او ازدحام تمام مىشد و مردم قبلا جاى ميگرفتند، امتياز عمده وى بجهت اجتناب از مبالغه و اغراقات خارج از عقل و وهم و قياس و دور از فهم اغلب مردم بوده چنانچه اين رويه اغراقگوئى شيوه بعضى از منبريها ميباشد. كتاب جنة النعيم فى احوال السيد عبد العظيم از او است. وفات او روز جمعه بيست و يكم ربيع الاول هزار و سيصد و سيزدهم هجرى قمرى در مشهد مقدّس رضوى واقع گرديد.
(اطلاعات متفرقه)
عكس حاج ملا باقر واعظ- 27
واعظ- حسين بن على بيهقى
- بعنوان كاشفى نگارش يافته است.
واعظ- حاج آقا رضا بن على نقى
- بعنوان همدانى خواهد آمد.
واعظ- جيلانى، ملا عبد الوحيد بن نعمت اللّه بن يحيى