نوائى علاوه بر آثار علميّه بتأسيس و تعمير مدارس و ايراث آثار خيريّه بسيارى موفق آمده است مثل ايوان جنوبى صحن عتيق حضرت رضا ع در مشهد، آب نهر خيابان مشهد، مزار فريد الدين عطّار در نيشابور، بقعه امير قاسم الانوار در قريه لنگر از خرگرد جام و غير اينها كه تا سيصد و هفتاد بقعه خيريّه بدو منسوب دارند و از اشعار او است:

نيز از اشعار تركى جغاتائى او است:

وفات امير عليشير در سال نهصد و ششّم و يا بنوشته بعضى هفتم هجرى قمرى واقع شد، ولادتش نيز در هشتصد و چهل و چهارم بود، مولانا صاحب كه مصاحب او بوده چهل و پنج بيت در مرثيه او گفته است كه مصراع اوّلى هريك از آنها تاريخ ولادت و دوّيمى تاريخ وفات بوده و از آنجمله است:

خواجه اصفى نيز مرثيه‌اى بدين رويّه گفته كه از آنجمله است: