كه چهل حديث در احوال حضرت ولىّ عصر و اخبار رجعت است و سال وفاتش بدست نيامد.

(ص 421 ج 1 ذريعه)

نمازى- ملا فتح اللّه‌

- بعنوان شريعت اصفهانى نگارش يافته است.

نمرى‌[1]

نمرى- حسين بن على‌

- نمرى بصرى، شاعر اديب نحوى لغوى، مكنّى به ابو عبد اللّه، از ادباى قرن چهارم هجرت ميباشد كه تصانيف بسيارى بدو منسوب و از آن جمله است:

1- اسماء الفضة و الذهب 2- الخيل الملمع 3- مشكلات الحماسة يا معانى الحماسة و در سال سيصد و هشتاد و پنجم هجرى قمرى درگذشت.

(ص 238 ت و 4600 ج 6 س)

نمرى- منصور بن سلمة بن عبد العزيز

- يا زبرقان بن سلمة بن شريك، نمرىّ القبيلة، جزرىّ الاصل، بغدادىّ الاقامة، ابو سلمة يا ابو القاسم الكنية، از مشاهير شعراى اوائل خلافت عبّاسيّه ميباشد كه از جزيره ببغداد آمده و اشراف وقت را مدح نمود و از خلفا جز هرون الرشيد را مدحى نگفته و در حق وى گويد:

اين اشعار را سر ناهار هرون خواندند، بمجرّد شنيدن فرمان داد كه فورا دستار خوانرا

[1]- نمرى- بر وزن فدوى منسوب به قبيله بنى نمر بن قاسط بن هنب ميباشد. با اينكه نمر بكسر ميم و بر وزن خجل است لكن در مقام نسبت مفتوحش سازند كه توالى كسرات نباشد و نمرى لقب رجالى صهيب بن سنان ربعى رومى است.