بن حجة اللّه شولستانى سابق الذكر (متوفى در حدود سال 1060 ه- غس) و مؤلف كتاب تفسير الائمة ميباشد كه در اواخر قرن مذكور وفات يافته و سال آن معلوم نيست.

(اعيان الشيعه)

نصيريه‌

موافق آنچه در مقباس الهداية از تعليقه بهبهانى نقل شده عنوان فرقه‌ايست از غلاة شيعه كه اتباع محمد بن نصير نميرى بودند، امام على النقى ع را ربّ دانسته و خودش را نيز مرسل از طرف آن حضرت مى‌پنداشتند، لواط و نكاح محارم را تجويز ميكردند. موافق نقل از كشى فرقه‌ايست كه بنبوّت محمد بن نصير فهرى نميرى قائل هستند ولى معروف مابين شيعه، ايشان از شعب سبائيه معتقد بربوبيّت حضرت امير المؤمنين ع و اتباع شخصى نصير (بر وزن كميل) و يا محمد بن نصير هستند. در تذكرة الائمّة كه اشتباها بعلّامه مجلسى منسوب دارند گويد كه آن حضرت، رئيس ايشان و يا جمعى از ايشان را كشته بلكه بآتش سوزانده و زنده گردانيد كه بلكه از آن عقيده فاسد منصرف باشند مثمر نگرديد و در آن عقيده ديگر راسخ‌تر شده و گفتند كه پيش از آنكه مرده را زنده كرده باشى بربوبيّت تو معتقد بوديم تا چه رسد بآنكه آنرا نيز مشاهده كرديم.

نضرى‌

لقب رجالى احمد بن على بن عبد اللّه، جعفر بن اياس، محمد بن حبيب، معاوية بن سلمة ميباشد و چنانكه در نصرى (با صاد بى‌نقطه) اشاره نموديم در بعضى از نسخ كتب رجاليّه، لقب اسمعيل بن يسار نيز هست.

نطنزى‌

لقب رجالى محمد بن احمد است.

نظام- ابراهيم بن سيار بن هانى‌

- بصرىّ البلدة، ابو اسحق الكنية، نظام الشّهرة (بر وزن عطّار) از قدماى علماى بصره و از اجلّاى ائمّه معتزله و استاد جاحظ سالف الترجمة ميباشد كه در علم كلام و طبيعيّات و الهيّات و ديگر علوم عقليّه و نقليّه متبحّر و از خردسالگى بذكاوت و فصاحت و فطانت معروف بود. در آن اوقات عيب آيينه را از وى پرسيدند گفت زود شكستن و التيام نپذيرفتن.