منصور عبيدى- اسمعيل بن محمد

- سيّمين خليفه از فاطميّون مصر سابق الذكر ميباشد كه شرح حال او ضمن شرح حال پدرش تحت عنوان قائم- محمد مذكور شد.

منصورى‌

موافق آنچه بروجردى از بحار نقل كرده لقب رجالى محمد بن احمد هاشمى است و در جائيكه بعد از آن جمله عن عم ابيه باشد يعنى از عموى پدر خود روايت نمايد مراد از آن عيسى بن احمد بن عيسى بن منصور است.

منطقى- امير حسين‌

- بعنوان ميبدى خواهد آمد.

منطقى- محمد بن طاهر بن بهرام‌

- در باب كنى بعنوان ابو سليمان خواهد آمد.

منعم- ميرزا محمد ابراهيم‌

- از شعراى اواخر قرن سيزدهم هجرى شيراز ميباشد كه به منعم متخلّص، از قيود علايق مستخلص، پيرى بوده صافى نهاد، در خط نستعليق اوستاد و از او است:

در آثار عجم گويد: در سال هزار و دويست و نود و هفتم هجرت از صحن بى‌بى دختران عبور ميكردم كه حفّار، قبرى حفر ميكرد، منعم نيز بر سر آن قبر نشسته بود و پس از اظهار مهربانى گفت: اين قبر را براى خودم تهيه مينمايم و مادّه تاريخ خودم را نيز يا غفور- 1297 ديده‌ام تا اينكه بفاصله چند روزى وفات يافت و در همان قبر مدفون گرديد.

(ص 568 عم)