هجرت در سامره درگذشت.

شرح حال پسرش هارون بن على نيز در باب كنى بعنوان ابن ابى منصور خواهد آمد.

پسر ديگرش يحيى بن على بن يحيى بن ابى منصور معروف به ابن المنجم و مكنّى به ابو احمد نيز از افاضل عصر خود، از منجّمين و اهل فنّ هيئت و فلك، نديم مكتفى باللّه هفدهمين خليفه عباسى (289- 295 ه ق- رفط- رصه) و بسيار مقرّب، معتزلىّ المذهب و از جمله متكلّمين بوده و با جمعى از ايشان نزد مكتفى حاضر ميشدند. تأليفات بسيارى بدو منسوب و از آن جمله است كتاب الباهر در اخبار شعراى مخضرمين دولتين امويّه و عبّاسيّه كه با تمام آن موفق نشد و پسرش ابو الحسن احمد بن يحيى بپايانش رسانيد. يحيى شب دوشنبه سيزدهم ربيع الاول سيصد تمام هجرت در پنجاه و نه سالگى درگذشت و پسر مذكورش نيز اديب شاعر منجّم فقيه متكلّم و در كلام و فنون ادبيّه از رؤساى وقت خود بوده و در ذيحجه سال سيصد و بيست و هفتم هجرت در شصت و پنج و يا هفتاد و چند سالگى درگذشته و از آثار قلمى او است:

1- الاجماع در فقه 2- الاوقات 3- المدخل الى مذهب الطبرى و در فقه بمذهب ابو جعفر طبرى مى‌رفته است. (ص 144 ج 15 جم و 391 ج 1 و 378 ج 2 كا)

منجى- عبد اللّه بن ابى حفص‌

- بن عبد اللّه يقظان ايدجى خوزى، معروف به غالب خوزستانى يا غالب خوزى (چنانچه در مجمع الفصحا است) و در رياض العارفين نام و نسب او را بدين روش نوشته است: عبد اللّه بن ابى عبد اللّه منجى ثانى ابن ابى حفص منجى ماضى ابن عبد اللّه يقظان ايدجى، بهرحال وى بوفور كمالات موصوف، از فضلاى متقدّمين و صاحب مصنّفات بسيارى بوده كه از آن جمله است:

طراز الذهب در فضائل و مناقب ائمّه اثنى عشر و اثبات حقّانيت ايشان با براهين قاطعه.

با محيى الدين عربى (متوفى بسال 634 ه ق- خلد) معاصر و معاشر بوده و سال وفاتش بدست نيامد و از اشعار او است: