نباتى- سيد ابو القاسم‌

- پسر سيد محترم اشتبينى قره‌داغى تبريزى، از عرفاى قرن سيزدهم هجرت ميباشد كه درويش‌مسلك و صوفى‌مشرب بود، اشعار بسيارى بزبان تركى آذربايجانى گفته است، به نباتى يا خان چوبانى يا مجنونشاه تخلّص ميكرده و ديوان او در تبريز چاپ شده و از اشعار تركى او است:

يك بحر طويل نباتى هم در حواشى ديوان فضولى چاپ شده است.

اشتبين ديهى است از ناحيه قره‌داغ از نواحى تبريز كه نباتى در بدايت حال در آنجا نشوونما كرده و اخيرا به اهر كه كرسى آن ناحيه است رفت، مدتى در بقعه شيخ شهاب الدين مشغول رياضت بود، در اواخر عمر باز به اشتبين برگشته و در سال هزار و دويست و شصت و دويم هجرت در آنجا درگذشت.

(ص 41 ج 3 ذريعة و اطلاعات متفرقه)

نباتى- احمد بن محمد بن مفرح‌

- در باب كنى بعنوان ابن الرومية خواهد آمد.

نباطى- على بن يوسف‌

- بعنوان بياضى نگارش يافته است و در اصطلاح رجالى لقب حسن فتونى، زين العابدين محمد، سليمان بن حسين، عبد النبى بن على و بعضى ديگر ميباشد.

نبال نبطى‌

اولى لقب رجالى اسحق بن بشير و دويمى هم عبد الكريم بن حسان و عمرو و بعضى ديگر است.

نبهانى‌[1]

نبهانى- يوسف بن اسمعيل‌

- محدّث فاضل بيروتى، از افاضل عصر حاضر ما ميباشد كه رئيس محكمه حقوقى بيروت بوده و از تأليفات او است:

[1]- نبهانى- بفتح اول منسوب است به نبهان پدر قبيله‌اى از بطون قبيله طى كه نبهان بن عمرو بن غوث بن طى و يا نبهان بن جرم بن عمرو بن غوث بن طى ميباشد و لفظ نبهانى*