قصائد بسيار ديگرى نيز بهمين اسلوب و رويّه بدو منسوب است. اگرچه نظير آنها از محتشم كاشانى سابق الذكر و راغب قمى سابق الذكر و چنانچه خواهد آمد از وحشى بافقى و ميرزا امين نصرآبادى و ميرزا محمد طاهر نصرآبادى و بعضى ديگر نيز صدور يافته و داراى بعضى از امتيازات ديگر نيز ميباشند لكن توان گفت كه اين‌همه توسّع وسعه صدر در اين رشته، از امتيازات خاصّه ناطق است و بعبارت ديگر ساحرى است نه شاعرى.

وفات ناطق بسال هزار و دويست و سى تمام هجرى قمرى واقع گرديد.

(زينت المدايح و ص 88 مختار البلاد و 526 ج 2 مع)

ناظم الاطباء- ميرزا على اكبر خان‌

- بن محمد حسن بن على اكبر بن محمد على بن محمد كاظم بن ابو القاسم بن محمد كاظم بن سعيد شريف نفيسى، معروف به ناظم الاطباء، از اطبّاى نامى قرن حاضر چهاردهم هجرى ميباشد، در بدايت حال تا نوزده سالگى تحصيلات مقدّماتى معمولى را در مولد خود كرمان از بلاد ايران خاتمه داد، در نزد مدرّسين معروف آن بلده بخواندن متداولى حكمت آغاز كرد، در پايان سال هزار و دويست و هشتاد و دويم هجرت براى تحصيل طبّ بطهران رفته و در دار الفنون آنجا (كه سال چهارم سلطنت ناصر الدين شاه قاجار از طرف ميرزا تقى خان اميركبير معروف تأسيس يافته) بتحصيل آن فنّ شريف پرداخت، بفاصله سه سال كه هنوز