هريك شهيد مرقد او چارگوشه داشت‌

شش گوشه يك ضريح در اين هفت كشور است‌

پرسيدم از كسى سببش را بگريه گفت‌

پائين پاى قبر حسين قبر اكبر است‌

پائين پاى قبر على اكبر جوان‌

هفتاد و يك شهيد چو خورشيد انور است‌

در سمت راست مرقد، يك پير جلوه كرد

در گوشه رواق كه نزديكى در است‌

پرسيدم از مخادم اينجا مزار كيست‌

گفتا حبيب نور دو چشم مظاهر است‌

در جنب نهر علقمه ديدم يكى شهيد

گفتم چرا جدا ز شهيدان ديگر است‌

گفتا خموش باش كه عباس نامدار

منظور او ادب بجناب برادر است‌

رفتم بخيمه‌گاه و شنيدم بگوش دل‌

آنجا فغان زينب و كلثوم اطهر است‌

وارد شدم به حجله داماد شاه دين‌

ديدم عروس قاسم دستش ز خون تر است‌

رفتم ز كربلا بسر مرقد على‌

ديدم كه بارگاه على عرش اكبر است‌

ناصر چو بر نجف برسيد و بگريه گفت‌

هرصبح و شام چشم اميدم بدين در است‌

اسكندر و من اى شه معبود صفات‌

هردو بجهان، صرف نموديم اوقات‌

بر همّت من كجا رسد همّت او

من خاك درت جستم و او آب حيات‌