اعاظم و متّقين فقها بوده و در هردو كتاب مصباح و بلد الامين از وى نقل كرده و بعبارت فقيه اعظم اورع‌اش ميستايد. (ملل و ص 6 ت متفرقات ذريعة و غيره)

كفعمى-

شيخ احمد بن زين الدين على‌

كفعمى- شيخ زين الدين على بن حسن‌

- هر دو ضمن شرح حال شيخ ابراهيم كفعمى فوقا مذكور شد.

كلا بزى- ابراهيم بن حميد

- يا محمد، از ادباى اوائل قرن چهارم هجرت ميباشد كه در نحو و لغت تقدّم داشته و فنون ادب را از مبرد ياد گرفته و در سيصد و دوازدهم يا شانزدهم هجرت درگذشت. (ص 3 ج 2 جم)

كلابى-

لقب رجالى ابراهيم بن ابى زياد، جبير بن حويرث، جعفر بن عثمان، حارث بن عمران و بعضى ديگر بوده و نسبت آن بنوشته تنقيح المقال بكلاب بن مرة بن ربيعة بن صعصعه است (بكسر كاف).

كلاعى-

لقب رجالى ايقع بن عبد است.

كلامى- آقا عبد اللّه‌

- مدرّس شيرازى، ملقّب به فخر العلماء، متخلّص به كلامى، فرزند مرحوم آقا على اشرف متخلّص به آگه، از فضلاى زمان خود ممتاز و در سال هزار و دويست و نود و نهم هجرت در شيراز وفات يافت و در بقعه شريفه امام‌زاده سيد محمد برادر والاگهر حضرت سيد احمد شاه چراغ مدفون شد و از اشعار او است:

(ص 477 عم)

كلانترى- ميرزا ابو القاسم بن حاج محمد على بن حاج هادى‌

- نورىّ الاصل، تهرانىّ الولادة و المسكن، از اكابر علماى اواخر قرن سيزدهم هجرت ميباشد كه بجهت انتساب بخال خود محمود خان كلانتر (كه بامر ناصر الدين شاه قاجار در سال مجاعه مصلوب شده) به كلانترى شهرت يافته عالمى است عامل فاضل كامل‌