ناگفته نماند كه حاج محمد حسن والد ماجد كرباسى نخست در محلّه حوض كرباس نام هرات متوطّن بود و بهمين جهت لقب كرباسى داشت، سپس مدتى هم در كاخ از حدود خراسان اقامت كرد و بدين سبب به كاخى نيز موصوف گرديد تا آنكه اخيرا در اصفهان متوطّن شد و صاحب ترجمه (چنانچه مذكور شد) در آنجا بوجود آمد و بلقب مذكور (كرباسى) پدر مشتهر گرديد كه همانا بجهت انتساب بمحلّه حوض كرباس است و كلباسى گفتن او چنانچه مشهور است وجهى نداشته و محرّف كرباسى است. اما حوض كرباس گفتن محلّه مذكوره هرات همانا بجهت آن است كه زنى شيعى، از نخ و ريسمان حلالى كه خودش ريسيده بوده كرباسى بافته و آنرا فروخته و ببهاى آن حوضى درست كرد و آن حوض را وقف شيعيان آن بلده نمود پس بهمين جهت آن حوض را حوض كرباس گفتند و آن محلّه را نيز محلّه حوض كرباس ناميدند و لفظ حوض را نيز متدرجا از راه تخفيف انداخته و محلّه كرباس گفته و اهالى آنرا كرباسى ناميدند.

ملا محمد مهدى كرباسى پسر صاحب ترجمة نيز از اكابر وقت خود بود، كتابى در اجتهاد و تقليد نوشته و حاشيه‌اى بر شرح تصريف ملا سعد تفتازانى نيز تأليف داد. وفات او بنوشته جلد اوّل ذريعة در سال هزار و دويست و نود و دويم و بنوشته جلد ششم ذريعة چهارم جمادى الاخره هزار و دويست و هفتاد و هشتم هجرت واقع گرديد. اما ابو المعالى پسر ديگر صاحب ترجمه نيز در باب كنى خواهد آمد.

(ذريعة و قص و ص 10 ت و 227 هب و 255 ج 5 عن)

كرباسى- ابو المعالى‌

- در باب كنى خواهد آمد.

كرباسى- ملا محمد مهدى‌

- فوقا در ضمن شرح حال والدش حاج محمد ابراهيم كرباسى مذكور شد.