در شيراز واقع شد، در چهار سالگى بمكتب رفت و تا سه سال ديگر تحصيلات فارسى را خاتمه داده و بتعلّم عربى پرداخت، در هشت سالگى او پدرش وفات يافت و از اين‌رو بشدائد بسيارى گرفتار و چندين سال ديگر بتحصيل كمالات متنوعه پرداخت تا در اوّل محرم هشتاد و هشت بعزم زيارت و ادامه تحصيلات علميّه بعراق عرب رفته و فيض صحبت حاج ميرزا محمد حسن شيرازى آتى الذكر و فاضل اردكانى ملا محمد حسين سابق الذكر را دريافت و در سال نود و سيّم هجرت باز بحكم ضرورت معاش بشيراز عودت نمود و عاقبت در يازدهم شعبان هزار و سيصد و چهل و چهارم هجرت وفات يافت و از تأليفات او است:

1- تحفة الحرمين و سعادة الدارين كه بزبان فارسى حاوى گزارشات مسافرت او بزيارت بيت اللّه است 2- جنگل مولى 3- طرائق الحقائق كه شرح حال اكثر مشايخ عرفا را حاوى و سه مجلّد بوده و در طهران چاپ سنگى شده است. (متفرقات ذريعة و غيره)

معصومى- ابو عبد اللّه‌

- از دانشمندان اطبّا و فلاسفه و حكما و فحول فقهاى اسلامى اصفهان ميباشد كه در طبابت و فنون فلسفه بصير، در فقاهت نيز بى‌نظير، شهرت او در فقه و حكمت بيشتر از شهرت طبابتى او بود و مباشرت عمل طبابت را دون مراتب علميّه خود ديده و بتدريس كتب فقه و حكمت ميپرداخت. وقتى كه ابو على سينا از همدان باصفهان رفت معصومى بخدمتش شتافت، تا آخر عمر مشغول استفاده و استفاضه بوده و حرمت او را منظور مى‌داشت و از اكابر تلامذه ابو على بشمار عكس معصومعلى شاه- 33