2- شرح عقود الجمان سيوطى در علم بيان و بديع و معانى كه در قاهره چاپ شده است.

بسال هزار و سى و هفتم هجرى قمرى در شصت و دو سالگى در زندان خفه‌اش كردند.

(ص 1733 مط)

مرصع قلم-

مير عطا حسين خان بعنوان تحسين نگارش يافته است.

مرعث-

بشار بن برد بهمين عنوان بشار مذكور شده است.

مرعشى‌[1]

مرعشى- ميرزا ابراهيم بن سيد حسين‌

- ضمن شرح حال پدرش تحت عنوان سلطان العلماء مذكور است.

[1]- مرعشى- منسوب است به مرعش و آن بفتح اول و ثالث، بنوشته مراصد، شهرى است در سرحد ما بين بلاد روم و شام بنا كرده هرون الرشيد كه دو حصار داشته، در وسط آن قلعه‌ايست معروف بمروانى كه بنا كرده مروان حمار است. در قاموس الاعلام نيز گويد: مرعش شهرى است كه در روى تلى در دامنه كوه آخور نامى، در حدود صد و پنجاه و چهار كيلومترى شمال غربى حلب واقع گرديده است.

لفظ مرعش علاوه بر معنى مذكور، بر وزن مرشد لقب بعضى از اشخاص هم ميباشد كه در كتب رجال و تراجم بشرح حال ايشان پرداخته‌اند. در شرح حال احمد بن حسن بن على حسينى مرعشى از تنقيح المقال گويد: مرعش يكى از ملوك حمير ميباشد كه بجهت رعشه‌اى كه داشته بدين لقب ملقب گرديده است. در مجالس المؤمنين گويد: مرعش لقب سيد على بن سيد عبد اللّه بن سيد محمد اكبر بن سيد حسن بن حسين اصغر ابن الامام السجاد (ع) است و در ضمن شرح حال قوام الدين مرعشى هم اشاره نموديم. از درجات رفيعه سيد عليخان نقل شده كه مرعش لقب على بن عبد اللّه بن حسن بن حسين اصغر است كه نسب سيد على مرعش با سه واسطه بحضرت سجاد ع موصول گردد چنانچه بنوشته مجالس با چهار واسطه بدان حضرت پيوندد. بهرحال سيد على مذكور بجهت رعشه‌اى كه داشته و يا بجهت تشبيه بمرغ مرعش نامى كه قسمى از كبوتر بوده و خود را در هوا معلق سازد بهمين وصف موصوف و بنابر مشهور او اولين كسى است كه بدين لقب ملقب و سادات آل مرعش كه از معروفترين خانواده‌هاى جليله اصليه بوده و بنام مرعشيه اصفهان، مرعشيه شوشتر، مرعشيه قزوين، مرعشيه مازندران بچهار شعبه منشعب بوده و اعيان وزرا و علما و حكما و ادبا و طبقات ديگر از ايشان برخاسته‌اند بهمين سيد على مرعش منسوب*