بوده و از تأليفات او است:

1- تفسير قرآن مجيد بفارسى 2- حاشيه استبصار 3- حاشيه تهذيب 4- حاشيه كافى 5- حاشيه من لا يحضره الفقيه 6- شرح نهج البلاغة و در سال هزار و دويست و سيّم هجرت وفات يافت. (ص 111 ج 8 اعيان الشيعة)

مدرس- سيد حسن بن سيد على بن امير اسمعيل‌

- واعظ حسينى اصفهانى، معروف به مدرس، از اكابر علماى اماميّه قرن سيزدهم هجرت ميباشد كه حاوى فروع و اصول، جامع معقول و منقول، قدسى الذات، ملكى الصفات بود. در بدايت حال از افاضل شهر خود معقولا و منقولا تحصيل مراتب علميّه نمود، اخيرا عزيمت عتبات داده و اصول را از شريف العلماى مازندرانى و فقه را نيز از صاحب جواهر اخذ كرد، بعد از مراجعت باصفهان نيز در حوزه درس استاد سابق خود حاجى كرباسى حاضر و اساس تحصيلات علميّه را ديگر متقن داشته و مرجع استفاده افاضل شد و ميرزا محمد هاشم خوانسارى سابق الذكر نيز از جمله تلامذه وى بوده و از تأليفات او است:

1- اصالة البرائة 2- اصالة الصحة 3- جوامع الكلم در اصول فقه كه بزرگ و حاوى تمامى مهمات اين علم شريف است 4- شرح مختصر نافع محقق كه باتمام آن موفق نشده است 5- قاعده لاضرر و غير اينها. وفات او بسال هزار و دويست و هفتاد و سيّم هجرت در اصفهان واقع شد و در جوار مسجدى كه اصلا بنا كرده خودش بوده و اخيرا بجهت تعميراتى كه رحيم خان در آن نموده بمسجد رحيم خان شهرت يافته مدفون گرديد.

(ص 182 ت و متفرقات ذريعة)

مدرس- ملا عبد اللّه زنوزى‌

- هر دو بعنوان زنوزى نگارش يافته‌اند.

مدرس- آقا على فرزند ملا عبد اللّه‌

- هر دو بعنوان زنوزى نگارش يافته‌اند.

مدرس- مير سيد على بن سيد على رضا بن زين العابدين بن محمد بن مرتضى‌

- حسنى يزدى، از علماى اوائل قرن حاضر چهاردهم هجرت ميباشد كه فقيه اصولى عابد زاهد متكلّم، كرامات بسيارى بدو منسوب، از تلامذه حاج ميرزا محمد حسن شيرازى آتى الذكر و فاضل اردكانى سابق الذكر، علاوه بر مراتب علميّه داراى‌