مجلسى كبير

- چنانچه فوقا اشاره شد گاهى مجلسى اول را گويند.

مجلسى هراتى‌

- ايضا بنوشته قاموس الاعلام شاعرى است ايرانى، اسم و زمان و مشخّص ديگرى ننوشته و فقط اين شعر را بدو نسبت داده است:

مجلسيان-

ملا محمد تقى و ملا محمد باقر است كه بعنوان مجلسى اوّل و ثانى مذكور شدند.

مجلى-

لقب رجالى موسى بن قاسم بن معاوية بن وهب بجلى است.

مجمر- سيد حسين‌

- طباطبائى اردستانى اصفهانى، از شعراى عهد فتحعلى شاه قاجار ميباشد كه قصائد و غزليّات فصيح و مليح ميگفت، بمنادمت مجلس شاهزادگان مفتخر و از كثرت تبحّر و تمهّرى كه در فنون شعرى داشته مشمول عنايات ملوكانه و بلقب مجتهد الشعرا ملقّب بود. ديوان او در حدود پنج و شش هزار بيت و در طهران چاپ شده است. بسال هزار و دويست و بيست و پنجم هجرت در سى و پنج سالگى درگذشته و در خاك پاك قم مدفون گرديد و از اشعار او است كه در تهنيت عيد فطر گويد: