و غيرها از وى اجازه داشت، از مشايخ محقّق سبزوارى و ملّا محمد تقى مجلسى اوّل و نظائر ايشان بود، خودش نيز در حدود هزار و دهم از شيخ بهائى و در هزار و بيست و نهم هجرت از شيخ محمد ابن صاحب معالم با اجازه روايت كرده و از ميرداماد و ديگر اكابر وقت نيز روايت ميكند. از تأليفات او كتاب الاجازات ميباشد و بعضى رسائل متنوعه ديگرى نيز در مسائل متفرقه داشته است. اينكه بعضى از ارباب تراجم سه كتاب دفع المناواة و رفع البدعة و نفحات صمدية را نيز (كه در شرح حال سيد حسين بن سيد حسن كركى مذكور فوق نگارش داديم) بهمين سيد حسين بن سيد حيدر كركى نسبت داده‌اند همانا ناشى از اشتباه اسمى و شهرتى است. بهرحال بنابر تحقيقاتى كه صاحب روضات كرده مجتهد كركى سيد حسين نام دو نفر ميباشد يكى پسر حيدر و ديگرى فرزند سيد حسن و ما هم تحقيق مطلب را محول بدانجا ميداريم. (ص 190 ت و غيره)

مجتهد- حاج ميرزا لطفعلى بن احمد بن لطفعلى‌

- بعنوان تبريزى نگارش يافته است. وى علاوه بر مؤلفات مذكوره تفسيرى هم داشته در دو مجلّد بزرگ كه از اواسط قرآن مجيد بوده تا ربع آخر آن و در اغلب مواقع متعرّض مطالب كلاميّه نيز ميباشد و اجتهاد او مورد تصديق والد معظّم خود بوده است.

(ص 311 ج 4 ذريعة و غيره)

مجتهد- حاج ميرزا مصطفى‌

- فوقا ضمن شرح حال حاج ميرزا باقر مجتهد مذكور شد.

مجتهد- حاج ميرزا موسى‌

- بعنوان تبريزى و صاحب اوثق الوسائل نگارش يافته است.

مجتهد الشعراء- ميرزا حبيب اللّه‌

- بعنوان قاآنى نگارش داديم.

مجتهد الشعراء- سيد حسين‌

- طباطبائى بعنوان مجمر خواهد آمد.

مجتهد الشعراء- سيد محمد

- حسينى بعنوان سحاب نگارش يافته است.