هجرت و بالخصوص در علوم ادبيّه وحيد عصر خود و محل توجه افاضل بلاد ديگر هم بوده است. شيخ منتجب الدين (متوفّى بسال 585 ه ق- ثفه) تمامى تأليفات او را از خودش روايت مينمايد چنانچه ظاهر كلام خود منتجب الدين است كه در ذريعة نقل كرده اگر صريحش هم نباشد و يا موافق آنچه در روضات و تنقيح المقال از منتجب الدين نقل كرده‌اند روايت او از ماهابادى بواسطه افضل الدين حسن بن قادر (وفادار خل) است.

نگارنده گويد: اصلا منافاتى نبوده و ممكن است كه شيخ منتجب الدين در بعضى موارد بلاواسطه از خود ماهابادى و در موارد ديگر با واسطه غير روايت كند. از تأليفات ماهابادى است:

1- الاعراب 2- ديوان شعر 3- رد تنجيم 4- شرح شهاب 5- شرح لمع 6- شرح نهج البلاغة و سال وفاتش بدست نيامد.

(تنقيح المقال و ص 233 ج 2 ذريعه و 170 ت و غيره)

ماهانى- شاه نعمت اللّه‌

- بعنوان ولى خواهد آمد.

مؤيد-

و نظائر اينها بملاحظه ظاهر رسم الخط در م و مذكور خواهيم داشت.

مؤيد الدين-

و نظائر اينها بملاحظه ظاهر رسم الخط در م و مذكور خواهيم داشت.

مبارك- عبد اللّه بن مبارك‌

- (كه بيشتر در محاورات عامّه لفظ ابن را هم انداخته و عبد اللّه مبارك گويند) بفرموده نتايج التنقيح دو تن ميباشد يكى را فقط بهمين نام عبد اللّه بن مبارك نوشته و از ثقاتش شمرده است، ديگرى را فقط به نهاوندى مقيّد داشته و گويد كه امامى مذهب و مجهول الحال ميباشد و در تنقيح المقال از غيبت نعمانى نقل كرده كه عبد اللّه بن مبارك كوفى از ثقات مشايخ اماميّه است. نگارنده گويد:

ظاهر آن است كه اسم عبد اللّه بن مبارك در صورت اطلاق و نبودن قرينه راجع بهمين آخرى باشد كه بمدلول بعضى از اخبار وارده معاصر حضرت باقر ع و بمدلول بعضى ديگر با حضرت امام سجّاد ع نيز معاصر بوده است، چنانچه در تنقيح المقال از مناقب روايت كرده كه عبد اللّه بن مبارك گويد سالى بعزم حجّ بمكّه رفتم در اثناى راه كودكى را ديدم‌