ويه و ماجل باشد كه اوّلى كلمه تحريص و اغرا بوده و دوّيمى نيز موضعى است در باب مكّه معظّمه كه هرچه بمكّه جلب ميشود در آنجا جمع مينمايند، چون اين بزرگوار از اكابر قميّين و عالم و فقيه و ثقة و عارف بشعر و ادب و جامع كمالات بوده او را ماجيلويه گفتند و حرف (ى) از اشباع كلمه جيم حاصل شده است. چنانچه كتاب نوادر الحكمة را دبة الشبيب ميگفتند و شبيب نام مردى بوده در قم كه دبّه‌اى داشته، هرروغنى كه از او ميخواستند از همان دبّه ميداده و اين كتاب را بهمان دبّه تشبيه كرده‌اند. سال وفات هيچ‌كدام بدست نيامد. (ص 228 هب و كتب رجاليه)

ماحوزى- شيخ سليمان بن عبد اللّه‌

- بعنوان محقق بحرانى خواهد آمد.

مؤدب-

بملاحظه ظاهر رسم الخط در م و خواهد آمد.

مادرانى يا ماذرانى-

منسوب به مادران است و آن بنوشته مراصد با ذال نقطه‌دار قلعه‌ايست نزديكى همدان كه بقلعه يسير معروف است كه يسير نامى آن را فتح كرده و نگارنده گويد كه بنابراين با ذال بى‌نقطه بودن آن چنانچه مشهور است از راه تصحيف ميباشد و بهرحال مادرانى لقب رجالى ابو محمد عبد الوهاب است و تحقيق زايد اين لفظ موكول به تنقيح المقال و ديگر كتب مربوطه است.

مادرانى- احمد بن حسن‌

- قاضى نور اللّه گويد مردمان رى در اصل از اهل سنّت و جماعت بودند تا آنكه احمد بن حسن مادرانى در سال دويست و هفتاد و پنجم هجرى قمرى در عهد معتمد على اللّه پانزدهمين خليفه عبّاسى (256- 279 ه- رنو- رعط) بدانجا استيلا يافته و مذهب تشيّع را اظهار كرده و در مقام تربيت شيعه برآمده و مردم نيز با تصنيف كتب در مذهب شيعه بدو تقرّب جستند و از آن جمله ابو حاتم عبد الرحمن بوده كه در فضائل اهل بيت ع و غير آن كتابها تأليف داده و سال وفات احمد بدست نيامد. (ص 19 لس و 106 ج 3 نى)