باب «ميم»

ماتريدى- محمد بن محمد

- حنفى، مكنّى به ابو منصور، از اكابر علماى حنفيّه قرن چهارم هجرت ميباشد كه در فقه و كلام اعلم زمان خود بود و بهمين جهت به امام المتكلمين شهرت داشت و سند روايت او با سه واسطه بابو حنيفه منتهى ميگردد. از تأليفات او است:

1- اوهام المعتزلة 2- تأويلات اهل السنة 3- التوحيد 4- الرد على القرامطة 5- مآخذ الشرايع و غيرها. وى در سال سيصد و سى و سيّم هجرت درگذشت. ماتريد يا ماتريت در جايى ديدم كه از محلّات سمرقند است و در مراصد گويد ماتيرب محلّه‌ايست در سمرقند و دور نيست كه يكى از اينها محرّف ديگرى باشد.

(ص 78 ج 1 فع و 195 فوائد البهية و غيره)

ماجشون‌[1]

ماجشون- عبد العزيز بن ابى سلمة

- دينار يا ميمون يا عبد العزيز بن عبد اللّه بن ابى سلمه قرشى تيمى مدنى، مكنّى به ابو الاصبغ يا ابو عبد اللّه، ملقّب به ماجشون، از محدّثين عامّه ميباشد كه از حضرت صادق ع روايت نموده و كتابهائى در احكام تأليف داده است. در تاريخ بغداد گويد عبد العزيز عالم فقيه محدّث صدوق ثقة و كثير الحديث بود، موقعى كه ابو جعفر منصور عباسى بسفر حج ميرفته بپسرش مهدى گفت كه تقاضاى سوقاتى از وى بنمايد مهدى هم مرد عاقلى را درخواست نمود،

[1]- ماجشون- معرب ماه‌گون و معنى آن شبيه ماه و ماه رنگ ميباشد و از بعضى نقل شده كه معنى آن سفيد مايل بسرخى است. ابن خلكان گويد: ماجشون بمعنى مورد است يعنى آنچه رنگش سرخ و سفيد باشد و در اصطلاح رجالى بعبد العزيز اطلاق ميشود كه مذكور ميگردد.