لنبانى- آقا حسين بن ملا حسن‌

- گيلانى ديلمانى، اصفهانى لنبانى، عالم عامل فاضل كامل جامع حكيم فقيه بارع مجتهد محدّث اديب، از علماى قرن دوازدهم هجرت ميباشد كه با ميرزا عبد اللّه افندى سابق الذكر و نظائر وى معاصر بود، نخست در ديلمان گيلان سكونت داشت، اخيرا با پدرش باصفهان رفته و در محلّه لنبان نام آنجا اقامت گزيد، بهمين جهت به لنبانى شهرت يافت و در مسجد مدرسه آن محله تدريس مينمود. در مراصد گويد لنبان ديهى است بزرگ در اصفهان كه يكى از دروازه‌هاى آن بدان منسوب است (دروازه لنبان) و از تأليفات او است:

1- زيارات 2- شرح ذخيره سبزوارى 3- شرح صحيفه سجاديه 4- شرح مفاتيح فيض كاشانى. وى در بيست و ششم رمضان هزار و صد و بيست و نهم هجرى وفات يافت و در نزديكى بقعه آقا حسين خوانسارى مدفون شد و ظهور پاره‌اى كرامات از آنجا مشهور است.

پدرش ملا حسن ديلمانى نيز حكيم صوفى، در علوم حكمت ماهر، بمراتب عرفانى مايل بود، از پاره‌اى لغزشهاى صوفيّه اعتذار نموده و اصلاح ميكرد و در جامع كبير شاه عباسى اصفهان مشغول تدريس بوده و سال وفاتش بدست نيامد.

(ص 198 ت)

لوائى قمى- بابا سلطان‌

- از شعراى ايران و عرفاى نامى عهد شاه عباس ماضى (955- 1037 ه ق- ظنه- غلز) ميباشد كه در تكيه و خانقاه چهارباغ اصفهان پوست‌نشين ارشاد بود و يك مثنوى داشته و از او است:

سال وفاتش بدست نيامد. (ص 4005 ج 6 س)

لودى- امير على شير خان بن على امجد خان‌

- لودى، اديبى است شاعر از فضلاى قرن دوازدهم هجرى قمرى كه ولادت او در حدود هزار و شصتم هجرت بوده و از آثار قلمى او است: